«پیکان» گران‌قیمت‌ترین خودروی جهان شد!

خودروی فرمول یک Silver Arrow 1954 که مقام قهرمانی را برای خوان مانوئل فانجیوی آرژانتینی به ارمغان آورده بود، این ماه در حراجی در لندن به مبلغ بیش از ۳۱میلیون دلار به فروش رسید و رکورد ۱۶میلیون دلاری پیشین را که متعلق به فراری تسلا بود، شکست.

به گزارش پول پرس به نقل از خبرآنلاین، خریدار ناشناسی رقمی نزدیک به ۲۱میلیون پوند را برای این خودرو که با رقم اولیه ۱۷.۵میلیون پوند در جریان فستیوال گودوود توسط حراجی انگلیسی بونهام به حراج گذاشته‌شده بود، خرید و باعث شد رقم پیشنهادی برای یک خودرو در حراج نزدیک به ۲ برابر بیشتر از پیش شود.

این عدد غیرقابل تصور، بزرگ‌ترین رقمی است که طی یک سده حیات صنعت خودروسازی برای یک خودرو پیشنهاد شده است؛ اما ببینیم چه عواملی باعث شده سیلور ارو اینقدر باارزش باشد؟

سیلور ارو
این خودرو که در نوع خود بسیار نادر است و موفق‌شده صنعت خودروسازی را تحت‌الشعاع قرار دهد، در زمان خود ترکیبی از فناوری‌های روز صنعت خودروسازی بوده، توسط یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌ها در فرمول یک رانده شده و پیروزی‌های متعددی را برای او به ارمغان آورده است.

کمیابی
مرسدس بنز پس از ۱۵ سال غیبت و پشت سر گذاشتن جنگ‌جهانی دوم با این خودرو به مسابقات اتومبیل‌رانی بازگشت و موفق شد عنوان اول فرمول یک و مسابقات قهرمانی خودروهای اسپرت را طی دو سال متوالی از آن خود کند. از سوی دیگر تنها ۱۴ دستگاه خودروی W196R تولید شد که در حال حاضر ۱۰ نمونه از آنها باقی‌مانده‌اند. ۳ عدد از این خودروها در موزه نگهداری می‌شوند و ۶ عدد دیگر در اختیار مرسدس بنز هستند. به عبارت دیگر سیلور ارو شماره شاسی ۰۰۶/۵۴ که به حراج گذاشته‌ شده، تنها نمونه باقی‌مانده از این مدل بوده که به یک مجموعه‌دار اختصاص داشته است.
سیلور ارو توسط فانجیو که یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین رانندگان در مسابقات اتومبیل‌رانی جهان است، رانده شده و توانسته ظرف مدت ۱۸ ماه دو عنوان اولی گرندپریکس نهایی را کسب کند.

سیلور ارو
این خودرو از لحاظ تکنیکی نیز بسیار باارزش بوده و به منظور بردن عناوین جهانی ساخته شده است. خودروهای W196R اولین خودروهای فرمول یک بودند که از تزریق سوخت به موتور استفاده می‌کردند. مرسدس بنز مدت‌ها با شرکت آلمانی بوش همکاری کرد تا بتواند این موتورها را که به سرعت در تمامی خودروهای فرمول یک به کار گرفته شدند، طراحی کند.
بدنه خارجی این خودرو تنها ۳۶ کیلوگرم وزن دارد و بسیارشبیه به W125 Silver Arrow که در سال ۱۹۳۷/۱۳۱۶ رونمایی شد، طراحی شده است. این خودرو توانی معادل ۵۹۵ اسب‌بخار تولید می‌کرد و با توجه به اینکه تنها ۷۵۰ کیلوگرم وزن داشت، نسبت نیرو به وزنی را تأمین می‌کرد که تا زمان ظهور موتورهای توربوی دهه ۱۹۸۰/۱۳۶۰ بی‌رقیب باقی ماند.

سیلور ارو
این نمونه نیز مانند مدل‌های W125، W154 و W165 که به ترتیب در سال‌های ۱۹۳۷ تا ۳۹ طراحی شدند، پس از جنگ‌جهانی دوم توسط رودولف اولنهات طراحی شد. او رئیس بخش تست خودروهای خانواده مرسدس بنز و گروه فرمول یک بود.
فناوری‌های متعدد به‌کار گرفته‌شده در W165R باعث شد این خودرو از رقیبان خود به خوبی فاصله بگیرد و بتواند راه را برای تولیدات بهتر در صنعت خودروسازی هموار کند. از جمله این فناوری‌ها می‌توان به ترمزهای داخلی، سیستم تعلیق مستقل و طراحی آیرودینامیک بدنه اشاره کرد.

سرآمد در آیرودینامیک
بدون‌شک مهندسان مرسدس بنز طی سال‌های پایانی دهه ۱۹۳۰/۱۳۱۰ بهترین شناخت را نسبت به آیرودینامیک خودرو داشتند. آنها اولین تونل باد را در سال ۱۹۳۹/۱۳۱۸ به‌کار گرفتند.
پیش از این در زمستان ۱۹۳۸ این شرکت موفق شد با به‌کارگیری موتور سوپرشارژ دوتوربویی توانی معادل ۷۳۶ اسب‌بخار تولید کرده و رکورد ۴۳۲.۷ کیلومتر بر ساعت را در جاده‌ها از خود به‌جا بگذارد. مرسدس بنز تا مدت‌ها با این سرعت رکورددار سرعت در اتومبیل‌رانی بود. این رکورد می‌توانست پیش از آغاز مسابقه فضایی میان کشورها نشان‌دهنده توان تکنولوژیکی آلمان و متحدانش باشد یا حداقل هیتلر و موسلینی این‌طور فکر می‌کردند.

بلک برد
دو سال بعد T80 Blackbird با موتور V12 اقتباس شده از جنگنده‌ها آماده بود تا با ۳۰۰۰ اسب‌بخار قدرت باز هم رکورد تازه‌ای در سرعت به جا بگذارد؛ اما با آغاز جنگ‌جهانی دوم هرگز این شانس را پیدا نکرد. این موتور قرار بود از ترکیبی از سوخت‌ها شامل الکل متیلیک (۶۳%)، بنزن (۱۶%)، الکل اتیلیک (۱۲%)، استون (۴.۴%)، نیتروبنزن (۲.۲%) و سوخت هواپیما (حدود ۲درصد) استفاده کند و سرعت خودرو را به ۷۵۰ کیلومتربرساعت برساند.
با آغاز جنگ مرسدس بنز نیز تا سال ۱۹۵۴/۱۳۳۳ از دور مسابقات اتومبیل‌رانی کنار رفت؛ اما در این سال با W196R موفق شد در ۹ مسابقه از مجموع ۱۲ رقابت گراند پریکس جایزه اول را به خود اختصاص داده و به یکی از موفق‌ترین خودروسازان در دوران این مسابقات تبدیل شود.

سیلور ارو
۴ جولای ۱۹۵۴/۱۴ام تیرماه ۱۳۳۳ روزی به یادماندنی برای آلمانی‌های شکست‌خورده از جنگ بود. آنها نه‌‌تنها در این روز تیم قدرتمند مجارستان را در فوتبال شکست دادند؛ بلکه پس از ۱۵ سال دوری از مسابقات اتومبیلرانی همراه با راننده‌ افسانه‌ای خود جوایز گرندپریکس را درو کردند.

انتهای پیام