بازار سهام پس از عبور از تب و تاب اولیه اعلام نتایج مذاکرات هستهای و تجربه یک فراز و فرود قابل توجه در تیرماه بار دیگر به مدار سکون و سکوت بازگشته است. ویژگی این وضعیت که برای فعالان بورس تهران به سبب رکود ۲۰ ماه اخیر بازار آشنا است، حجم معاملات اندک، نوسان محدود قیمتها در یک بازه کوچک و عدم ورود نقدینگی جدید به بازار سهام است.
حال و هوای این هفته بورس تهران را میتوان با همین ویژگیها توضیح داد: شاخص کل، نوسان افت نیم درصدی را ثبت کرد و خریداران و فروشندگان در فضایی از بیانگیزگی و کم تحرکی به کار خود پایان دادند. در این شرایط، افت سنگین قیمتهای جهانی نفت و سایر کالاها نیز سایه سنگینی را بر فضای بازار گسترده و مانع از امکان بروز هر گونه خوش بینی نسبت به چشم انداز سودآوری حداقل نیمی از شرکتهای بورسی شده است. در همین حال، ثبات نرخ ارز ملی در برابر دلار در محدوده ۳۳۰۰ تومان (که به دلیل توافق سیاسی اخیر و نیز در پیش بودن انتخابات با احتمال کمی در جهت افزایش مواجه است) انگیزه قابل توجهی برای صادرکنندگان فراهم نکرده و کماکان به دلیل افت قیمت جهانی کالا، حاشیه سود این گروه را تحت فشار قرار داده است. در این میان، به نظر میرسد نگاه فعالان بورس تهران به دست سیاستگذار پولی دوخته شده است تا مشخص شود آیا مجوز اجرای سیاستهای انبساطی را صادر خواهد کرد یا کماکان با حفظ دغدغههای تورمی، روش پراحتیاط کنونی در زمینه سیاستهای پولی را ادامه میدهد.
پیشقراولان سرمایهگذاری خارجی رسیدند
هرچند هنوز ۴ تا ۶ ماه تا زمان اجرایی شدن توافقات سیاسی و تغییر عملی در شرایط تحریمها زمان باقی است، اما سرمایه گذاران خارجی به ویژه اروپاییها منتظر «روز اجرا» باقی نمانده و با افزایش رفت و آمد خود به تهران در حال فراهم کردن مقدمات برای سریعترین ورود به فضای سرمایهگذاری پس از رفع موانع تحریم هستند. در فضای خارج از بازار سرمایه به نظر میرسد نخستین گشایشها پس از تحریم در حوزه صنعت خودرو اتفاق بیفتد؛ جایی که شرکای اروپایی از آلمان و فرانسه در رقابت با یکدیگر برای عقد قرارداد محصولات جدید و کنار زدن چینیها هستند. همچنین احداث فروشگاههای زنجیرهای و هتل نیز از دیگر اولویتهای سرمایهگذاران خارجی در ورود به بازار ایران است. در این میان، صنعت نفت و گاز و پتروشیمی احتمالا با یک فاز تاخیر و با احتیاط بیشتری پس از اطمینان از رفع موانع حقوقی تحریم از سوی بازیگران بزرگ بینالمللی (به ویژه از اروپا) مورد توجه قرار میگیرد. اما در بورس تهران نیز بارقههای اولیه امیدواری با ورود نخستین پیشقراولان سرمایهگذاری خارجی دیده میشود. بر اساس مطالعات میدانی، در دو هفته اخیر، پس از حصول توافق جامع هستهای، نخستین ورودی پولهای خارجی به بازار سهام از سوی برخی سرمایهگذاران حقیقی ریسکپذیر از طریق شبکه صرافی اتفاق افتاده است. حجم این سرمایهگذاریها هرچند فعلا در سطح چندین میلیون دلار است اما به خوبی از علاقه زیاد خارجیها به حضور در بازار ایران خبر میدهد که حتی پیش از اجراییشدن عملی توافقات مسیر خود را به سمت بورس یافته است. همزمان، شواهد موجود از امکان جذب سرمایه خارجی در محدوده چند صد میلیون دلار پس از اجرای توافقات حکایت دارد که عمدتا منتظر رفع موانع حقوقی و ورود از طریق شبکه بانکی به بازار سرمایه کشور است. انتظار میرود ورود این سرمایهها در اواخر امسال و بهار آینده، همزمان با عقد قراردادهای جدید صنعتی، انگیزه مناسبی برای بورس تهران جهت خروج از رکود فراهم کند.
نرخ سود واقعی کشف شد
بازگشایی نماد اوراق مشارکت شهرداری مشهد در بازار فرابورس با عدم الزام بازارگردان بر بازخرید اوراق در نرخ اسمی (یک میلیون ریال به ازای هر برگه) برای نخستینبار امکان کشف نرخ سود واقعی را در بازار سرمایه فراهم کرده است. این اتفاق از آن جهت حائز اهمیت است که این اوراق دارای ضمانت دولت و بانک تجارت به منظور پرداخت اصل و سود ۲۰ درصدی اوراق هستند و از اینرو میتوان نرخ بازدهی این اوراق را به نوعی نرخ سود بدون ریسک دانست که آزادانه در بازار کشف شده است. نگاهی به کشف قیمت این اوراق (در محدوده ۹۰ هزار تومان به ازای هر برگه) با توجه به سررسید دو ساله آن از نرخ سود موثر بالاتر از ۲۵ درصد برای سرمایهگذاران حکایت دارد که کمابیش مطابق با نرخ سود در بازار بین بانکی در شرایط کنونی است. این نرخ سود که کمابیش در دو سال اخیر با ترفندهای مختلف در قالب اوراق، صندوقهای سرمایهگذاری یا سپردههای خاص به علاقهمندان پیشنهاد شده، بهعنوان یکی از مهمترین موانع خروج از رکود بهرغم توافقات بزرگ سیاسی و چشمانداز بهبود شرایط شناخته میشود. در این میان، در حالی که این اقدام فرابورس یک گام بسیار مهم در جهت آزادسازی بازار اوراق بدهی و کشف نرخ بر مبنای عرضه و تقاضا (و نه بازارسازی دستوری در نرخ اسمی) بهشمار میرود، حاوی سیگنال مهمی به سیاستگذار پولی نیز هست؛ سیگنالی که دلالت بر شرایط انقباضی در بازار پول و بالابودن نرخهای سود واقعی دارد.
نگاه بازارهای کالایی به سیاستگذاران در چین
نگرانیها از روند رشد اقتصادی چین شدت یافته است. در روزهای اخیر شاخص خرید مدیران (PMI) بهعنوان معیاری مهم در ارزیابی سطح فعالیت اقتصادی در محدوده ۸/ ۴۷ توسط بانک اروپایی HSBC اعلام شد که معادل کف این شاخص در دو سال اخیر است. رقم زیر ۵۰ به معنای رکود در فعالیتهای اقتصادی است. در همین حال، نااطمینانی از چشمانداز دومین اقتصاد بزرگ جهان بهعنوان بزرگترین مصرفکننده مواد خام باعث تشدید سقوط قیمت نفت و فلزات شده تا جایی که شاخص قیمت کالاها (بر اساس محاسبه پایگاه بلومبرگ) به کف سال ۲۰۰۱ خود رسیده است. بانک مرکزی چین برای مقابله با این وضعیت رکودی در ۹ ماه اخیر ۴ بار نرخ بهره را کاهش داده و در تیر ماه آن را به حداقل تاریخی یعنی ۲ درصد رسانده است. با این حال، سرعت افت فعالیتهای اقتصادی بهویژه در بخش سرمایهگذاریهای زیرساختی و مسکن (بهعنوان موتور محرک نیمی از رشد اقتصادی) به اندازهای است که این اقدامات بانک مرکزی قادر به مهار آن نبوده است. اکنون این احتمال بهصورت جدی وجود دارد که نرخ رشد اقتصادی چین در سال جاری به مراتب کمتر از سطح هدفگذاری شده (۷ درصد) است. برخی کارشناسان بر این باورند که به سبب پیامدهای نامطلوب روند فعلی برای هیات حاکمه چین به لحاظ سیاسی، در آینده نزدیک اقدامات جدیدتری علاوه بر کاهش نرخ بهره شامل بستههای محرک سرمایهگذاری دولتی و تزریق بیشتر پول به شبکه بانکی در دستور کار قرار میگیرد تا با تهدید فزاینده سقوط نرخ رشد اقتصادی مقابله شود؛ پیشبینیای که اگر درست باشد به معنای التیام روند دردناک سقوط اخیر قیمت کالاها حداقل در کوتاه مدت خواهد بود.
منبع: دنیای اقتصاد