ارثیه مظفرالدین شاه برای سیستم بانکی

سمیه بابایی: کافی است یکی از مدیران عامل بانک‌ها دچار مشکل شود یا به دلایل ضد و نقیضی تغییر یابد به طور مثال بیماری، بورس تحصیلی، پست دولتی و یا امثال آنها برای یکی از مدیران عامل بانکها کافی است تا دومینوی تغییرات در سیستم بانکی شروع شود.
این فرآیند طی دو دهه گذشته یکی از شایع ترین روشهای جابه جایی در مدیران عامل بانکهاست… به طور مثال ولی الله سیف طی ۲۰سال گذشته حداقل مدیرعامل ۵ بانک بوده است، رسول اف هم رکوردی مشابه ایشان دارد.
پیشرو حداقل ۳ بانک، دیواندری ۲ بانک و پرویزیان ۳ بانک و حسینی هاشمی ۴ بانک و قص علی هذا…
برخلاف سالهای دهه اول انقلاب که حسینی هاشمی فعالیت بانکی خود را از شعبه شروع کرد یا ولی الله سیف پایش با حسابرسی به عرصه مالی کشوربازشد یا مجید قاسمی که کارشناسی ارشد بانک مرکزی اولین فعالیت بانکی وی به شمارمی رود، به نظر می رسد با بافت ثابت گروه مدیران بانکی هیچ کارشناس ورزیده و جوان بانکی نمی تواند انتظار داشته باشد که با تلاش و کوشش علمی و عملی خود ،روزی به مدیریت یک بانک برسد و با آرزوی طول عمر پربرکت ۱۰۰ساله برای مدیران فعلی احتمالاً داستان ولیعهدی مظفرالدین شاه در زمان ناصرالدین شاه قابل تکرار است ( مظفرالدین شاه ۵۰ سال ولیعهد بود).
این روش در شرایطی رخ می دهد که طی ۲۵ سال گذشته بیش از ۵ تیم متفاوت رأس هرم اقتصاد دولت را اداره کردند و به عزل و نصب مدیران پرداختند.
نکته جالب دیگر اینکه این رویه به دلیل اینکه سهامداران عمده بانکهای دولتی سابقه کار در دولت دارند و یا به قول معروف از شبه دولتی ها هستند، به عزل و نصب های بانکهای خصوصی نیز سرایت کرده است و تغییرات مدیران بانکهای دولتی و خصوصی به یک مجموعه بهم پیوسته و ثابتی تبدیل شده است.
بدیهی است ما در مقام انکار تجربه و توانمندی های مدیران فعلی نیستیم اما حداقل این داوری را می توانیم داشته باشیم که سیستم بانکی، قدرت تولید مدیران تراز اول برای خود را ندارد و از همین روست که نظام بانکی کشور، از نظر روشها و منش ها با مختصر تغییراتی همیشه رویه یکسانی را دنبال کرده است و به هیچ وجه قدرت تطبیق با نیازهای توسعه ای کشور را ندارد.

منبع: عصراقتصاد