پدرام سهرابلو*: در حالی که اکثریت خانواده پر شمار بیمه شدگان تامین اجتماعی از انواع و اقسام مضایق و تنگناهای معیشتی در عسرت و گرفتاری اند و برای تامین اولیات و ضروریات زندگی سختیها و مشقتهای فراوانی متحمل میشوند هر روز ابعاد جدیدی از خاصه خرجیها و سوءعملکرد مدیرعامل سابق سازمان تامین اجتماعی منتشر میشود. در اخبار آمده بود که سعید مرتضوی رئیس سازمان تامین اجتماعی در دوره محمود احمدینژاد، میلیاردها تومان از حساب سازمان تامین اجتماعی برداشته و علاوه بر واریز به حساب موسسه شخصی خود، بخشی از آن را هم به مدیران دولت قبل و تعدادی از نمایندگان پرداخت کرده است. به اینها باید حقوقهای میلیونی مسئولان سابق سازمان تامین اجتماعی و معاملات و قراردادهای مشوه و مشکوک را نیز اضافه کرد که عملا به غارت داراییهای ۳۶ میلیون بیمه شده تامین اجتماعی انجامیده است. کسانی که بخش کثیری از آنها حتی از خدمات بیمهای که خود پرداخت میکنند به دلیل کمبود اعتبارات مالی به قدر کفایت بهره نمیبرند و برای رتق و فتق امور زندگی هم ناچارند به دریافتهای ناچیز و حداقلی قناعت کنند. مشکل البته به همین جا ختم نمیشود چه این روزها پروندههای متعددی از مفاسد اقتصادی در گوشه و کنار کشور گشوده شده یا در نوبت گشایش است؛ از پرونده اختلاس در بیمه ایران و چند بانک دولتی تا غارت اموال منطقه آزاد قشم و استفاده شخصی از اموال دولتی و سوءاستفادههای احتمالی باندی که فعلا اعضای خارج نشین آن در ترکیه به اتهام پولشویی و فساد اقتصادی گرفتار شده اند. البته پرونده برداشت میلیاردها تومان از حساب نهاد ریاست جمهوری در آخرین روز مسئولیت دولت دهم و واریز به حساب دانشگاه ایرانیان هم از اهمیت نمادین برخوردار است تا این اطمینان خاطر به وجود آید که دانه درشتها هم از تعقیب قضایی و مجازات متناسب با جرم احتمالی در امان نمیمانند. این وضعیت و ابهامهای مستند به اخبار متواتری که درباره سوءاستفاده احتمالی برخی مسئولان دولت قبل از اختیارات و وظایف قانونی آنها به وجود آمده بر پیچیدگی اوضاع از یک سو و انتظارات و توقعات افکار عمومیاز دستاندرکاران و مسئولان برای ورود قانونی به این قضایا و ابهامزدایی و تعیین تکلیف پروندههای ریز و درشت میافزاید. دستور اخیر حسن روحانی رئیس جمهور خطاب به معاون اول رئیس جمهور مبنی بر اولویت بخشیدن به اقداماتی در جهت “شناسایی و مجازات کسانی که با تبانی و سوءاستفاده از امتیازات خاص، زمینه ویژهخواری و درآمدهای غیرموجه را فراهم کردهاند” گام مهمیبرای تقویت امید و اعتماد عمومیبه نظام اسلامیاست مشروط بر آنکه پس از شناسایی و معرفی متهمان به دستگاه قضایی، قوه قضاییه نیز مجدانه دست به کار شده و متخلفان احتمالی را به مجازات قانونی برساند. فساد دولتی که گاه فساد یقه سفیدها هم خوانده میشود به دلیل دسترسی متهمان و مرتکبان به قدرت و نفوذ سیاسی، لایههای در هم تنیدهای دارد و رسیدگی به آن مستلزم قاطعیت، دقت، شجاعت و سرعت است. آن کجا که پرونده تخلف یک ماهیگیر ساده که از حدود قانونی تجاوز کرده و هیچ حامیو پشتیبانی ندارد به صدور حکم منتهی شود و آن کجا که پرونده تخلف شخص یا اشخاصی که به گفته رئیس دیوان عدالت اداری “با زیر پا گذاشتن قانون و دروغ گویی و حمایت از مفسدان” به نظام اقتصادی کشور ضربه زدهاند مورد رسیدگی و انشای حکم قرار گیرد. جالب آنکه چند هفته پیش مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری دولت یازدهم، بزرگترین زمینه ایجاد فساد دولتی را “قانون شکنی” معرفی کرده بود. با این وصف پیش از هر چیز باید به پرونده قانونشکنانی پرداخت که در ۸ سال گذشته عرصه سیاست و اقتصاد کشور را به محل ترکتازی خود بدل کرده و از اعتماد مردم و مسئولان سوءاستفاده نمودهاند.
منبع: قانون