آلمانی ها در ایران شهرت خوبی دارند. آنها به قابل اعتماد بودن و محصولات با کیفیت شناخته شده اند. این ها امتیازاتی برای آلمانیهاست که به آنها ، آن هم از زمان رضاخان که آلمان ها برای کمک به توسعه صنتی به ایران آمدند، نسبت داده می شود. شراکت دوباره ایران و آلمان درحال بازسازی است؛ چرا که آلمان امیدوار است رابطه ای که درنتیجه سیاست های هسته ای ایران در طی سال های اخیر قطع شده بود، دوباره احیا شود.
به گزارش پول پرس، روزنامه دی ولت می نویسد: امیدها در حال به وقوع پیوستن است. یکشنبه هفته گذشته ایران و آمریکا به یک توافق رسیدند. ایران برنامه هسته ای خود را برای ۶ماه متوقف می کند و در مقابل ایالات متحده آمریکا تحریم ها را کاهش می دهد. تحریم خودروسازی، فلزات گران بها و محصولات پتروشیمی کاهش می یابد. تحریم های نفتی نیز گرچه در همان سطح باقی می ماند اما سخت تر نمی شود.
بازرگانانی که سال های سال با ایران رابطه داشته اند، یک چرخش را شاهد خواهند بود. برن بک، مدیر عامل اتاق بازرگانی ایران و آلمان می گوید: گرچه موارد کمی تغییر کرده است اما رویه کاملا عوض شده است.
درحال حاضر رقابت تنگاتنگ برای اینکه چه کسی اولین شریک تجاری ایران باشد، آغاز شده است. برن بک می گوید : تلفن دفتر کارم یک لحظه نیز قطع نمی شود. بسیاری از کارخانه های آلمانی از من در مورد اثرات لغو تحریم ها سوال می کنند. بسیاری از آنها یا به دنبال گرفتن نمایندگی و یا احیای دوباره نمایندگی های خود در ایران هستند. او می گوید این روزها کارش به طور مثبتی هیجان انگیز شده است.
برن بک تاکید می کند: حتی بسیاری از کسانی که از من برای حضور در ایران سوال می کنند، شرکت هایی هستند که تا به حال در این کشور حضور نداشته اند.
اکنون پتانسیل تجارت آزاد با ایران بسیار بالاست. فلیکس نیوگارت، کارشناس صنایع و بازرگانی آلمان نیز این موضوع را تاکید می کند و می گوید: «تقاضاهای برآورد شده برای بازار ایران بسیار بالاست. تحریم ها بسیاری از سرمایه گذاری ها را به تعویق انداخت. در حال حاضر حجم تجارت ایران و آلمان می تواند از ده میلیارد دلار فراتر رود.» آخرین رکورد حجم تجارت بین دو کشور به سال ۱۹۷۸ با ثبت رقم ۵.۶میلیارد یورو باز می گردد.
نایب رییس اتاق مشترک ایران- آلمان هشدار می دهد: «گرچه شرکت های بزرگ بین المللی زیادی در این سال ها بازار ایران را ترک کرده اند اما حضور شرکت های چینی در ایران دوبرابر شده است و این «سرمایه عظیمی» در این موقعیت است. » شرکت های چینی موقعیت خود را در ایران تثبیت خواهند کرد و این در حالیست که رقبای اروپایی تازه می خواهند به این رقابت بپیوندند. برن بک می گوید که به زودی شاهد این خواهیم بود روز به روز بر تعداد پاسپورت های فرانسوی و ایتالیایی که در فرودگاه امام کنترل می شوند، افزوده شود.
گفته می شود شرکت های آمریکایی نیز به این موقعیت افزوده خواهند شد. صنایع خودرو و بانک های این کشور تمایل زیادی برای ورود به بازار ایران دارند. گرچه نشانه ها بیشتر حاکی از تمایل شرکت های نفتی برای حضور در ایران است. احتمال حضور شرکت های اِنی ایتالیا، شل و توتال فرانسه قوی تر است. با این حال شرکت های آمریکایی در تلاش هستند تا خود را به این بازی وارد سازند؛ شرکت هایی نظیر کانوکو، اکسون مویبل، شورون و آنادارکو. شرکت های نفتی آمریکا تایید کرده اند که با دولت ایران برای آغاز فعالیت خود در تماس هستند.
در عین حال، آلمان ها به صنایع گاز ایران علاقه مند شده اند. یکی از شرکت های فعال در زمینه صنایع گاز می گوید که رابطه با ایران را برقرار خواهد کرد. مهندسین مکانیک آلمانی نیز با رونق تجارت آلمان و ایران امیدوارتر شده اند. هانس هسه، مدیر اجرایی فدراسیون مهندسی آلمان تاکید می کند که فرصت های بسیار زیادی در این زمینه وجود دارد. در دهه ۷۰، ایرانی یکی از ۲۰مقصد مهم برای صادرات مهندسی آلمان بود. امروز این رتبه به ۵۰رسیده است. برن بک با تاکید بر اینکه ایرانیان اهمیت زیادی به کسب و کار شخصی و بلند مدت اهمیت می دهند، می گوید: « بازار نه با صفحات زرد بلکه با تماس های انسانی رونق می گیرد.»
با بسته شدن دفاتر بسیاری از شرکت های آلمانی در تهران تحت فشار دولت آمریکا، مسائل پیچیده تر شده است. بوش، دایملر، بانک آلمان و لیند در ایران حضور داشتند. با اینحال زیمنس موقعیت بهتری دارد. گرچه این شرکت تجارت جدیدی را با ایران راه نینداخته است اما دفترش با ۱۰۰کارمند در ایران هنوز باز است. بسف، بزرگترین شرکت محصولات شیمیایی در جهان نیز در ایران فعالیت دارد. یکی از منابع نزدیک به ین شرکت می گوید: به شما فرصت داده شده است از منافع حاصل از کاهش تحریم ها را ببینید. صبر کنید و ببیند توسعه قابل اعتمادی در اینجا وجود دارد.
تجارت پررونق نیازمند یک حمایت سیاسی است. مهمتر از همه اینکه بانک های آلمانی باید در ایران حضور داشته باشند. در طی سال های اخیر به دنبال تحریم های مستقیم وضع شده، شرکت های آلمانی مجبور بودند محصولات را از طریق ترکیه به دست ایران برسانند و در نتیجه هزینه و زمان زیادی برای این کار لازم بود. حتی بیمارستان های ایران به سختی می توانستند تجهیزات خود را تهیه کنند.دفتر وزارت خارجه می گوید که برای بهبود این اوضاع در تلاش است.
  |
 |
 |
 |
 |
 |
