از سال ۲۰۱۲، شرکت اتومبیل‌سازی(آمریکایی) جنرال موتورز که امروز ۷درصد از سهام شرکت پژو را در اختیار دارد، این گروه فرانسوی را وادار کرد تا هرگونه معامله با ایران را متوقف کند، آن‌هم در حالی‌که پژو نزدیک به ۳۰درصد از بازار ایران را در دستش داشت. تامین‌کنندگان اروپایی این گروه آمریکایی به تازگی از سوی این شرکت بخشنامه‌ای را دریافت کرده‌اند که به آنها خاطرنشان کرده بود که هرگونه ارتباط با صنعت اتومبیل‌سازی ایران- در ارتباط یا بدون ارتباط با جنرال موتورز- منجر به حذف آنها از لیست تامین‌کنندگان خواهد شد. در واقع جنرال موتورز بخشنامه سال ۲۰۱۳ را که اوباما در آن تحریم‌ها را تشدید کرده بود- و البته مغایر با همه قوانین سازمان تجارت جهانی بود- اجرا کرد و در این راستا همه شرکت‌ها از ارتباط با صنعت اتومبیل‌سازی ایران منع شدند.در واقع این قانون، به مجموعه محدویت‌های اعمال شده از سال ۲۰۱۰ علیه صنعت نفت ایران(و حتی پیش از آن از سال ۱۹۹۶ تحت عنوان قانون داماتو) اضافه شد. در همین راستا، قانون دیگری وضع شد که طی آن همه بانک‌هایی که در ارتباط با بانک‌های ایران بودند، از سیستم بانکداری آمریکا خارج می‌شدند. در واقع با این قانون، طلبکار فرانسوی واردکننده کالای ایرانی باید با اجازه خزانه‌داری آمریکا طلبش را وصول می‌کرد. اما این، همه یک‌جانبه‌گرایی آمریکا نیست که در زمان اوباما و جورج بوش ادامه یافت، این روند همچنان ادامه دارد اما آنچه جالب به نظر می‌رسد اینرسی و بی‌حرکتی مقامات دولتی و سکوت رسانه‌ها در این باره در اروپاست. بروکسل در سال ۱۹۹۶ شرکت‌های اروپایی را از پیوستن و تبعیت از قانون داماتو منع کرده بود، اما امروز رهبران اروپایی هیچ چیزی در چنته ندارند تا آن را در مقابل دیکته واشنگتن تکرار کنند. به هر روی امروز – خوب یا بد- توافقی میان اروپا و آمریکا بر اساس اهداف سیاسی بنا شده که متعاقب آن تحریم‌هایی علیه ایران وضع شده است. اما آیا منطقی است که همه اهداف اقتصادی کشورمان به شکل پنهانی به سبد آمریکایی‌ها برود؟بخش بانکی اولین بخشی بود که قربانی این سیاست شد. ارتباطات مالی با دولت‌ها(حتی کوبا) برای اینکه در اروپا قانونی باشد یا نه، واشنگتن به زور بسیاری از بانک‌های اروپایی را به نفس زدن انداخته است. بسیاری از همین بانک‌ها مجبور شدند به خاطر همین دستور آمریکا، صدها میلیون دلار خسارت بپردازند و فعالیت‌شان را متوقف کنند. در واقع آمریکا آگاهانه با این سیاست یک‌جانبه تلاش می‌کند تا منافع اقتصادی شرکایش را تحت تاثیر قرار دهد. اما در این میان اروپا بخصوص فرانسه به دلیل سلب اختیار اقتصادی‌اش خسارت زیادی متحمل شده است. آمریکا خود را برای تغییر بزرگ با ایران آماده می‌کند و متعاقبا به شرکت‌های این کشور اجازه بازگشت دوباره به ایران را می‌دهد. با این معامله، اوباما با صلح، ایران را به دست آورد، برخلاف آنچه که بوش فکر می‌کرد می‌تواند با حمله به بغداد به دست آورد. در هر دو صورت این اروپا بود که خارج از بازی آمریکا ماند.
منبع: تهران امروز
  |
 |
 |
 |
 |
 |
