بورس و سرمایه‌های کوچک

نیلوفر جمالی*: ریزش ارزش سهام در بورس یک پدیده طبیعی برای اقتصادی تحت فشار است و یادآور این نکته است که دولت باید برای ساماندهی سرمایه های کوچک بخش خصوصی راهکاری پیدا کند که هم این سرمایه ها به سامان برسند و هم در خدمت تولید و بهبود اقتصاد قرار گیرند.

متاسفانه مانند همه امور دیگر دولت کاری به کار این روند ندارد. تنها در روزهایی دکتر روحانی در سخنان خود مدام مردم را به ورود به عرصه بورس تشویق کرد و وزارت امور اقتصادی و دارایی هم مامور شد تا این زمینه را تشویق کند.

بورس چنان که از نامش بر می‌آید صحنه سرمایه‌گذاری‌های کوچک است و تحت تاثیر شرایط اقتصادی می‌تواند نزول و رکود را تجربه کند یا سودهای کلان را.

در وال استریت بزرگترین بازار بورس جهان در دهه سی قرن بیستم رکود چنان کرد که بسیاری از شرکت‌ها و سهامشان سقوط کردند و در نتیجه کسانی که بدون دانش و صرفا در تعقیب یک حباب به بورس آمده بودند ورشکسته شدند.

در ایران هم بازار حبابی متاسفانه باعث می شود که مردم در تعقیب یک رویا وارد بورس شوند و با کابوس ورشکستگی به سرعت سرمایه‌های خود را از بورس بیرون بکشند و زیان سنگینی ببینند.

اگر عرصه تعاون و بخش تعاون فعال بود، ممکن بود که سرمایه های کوچک راه منطقی خود را بیابند اما بخش تعاون شاید ضعیف‌ترین بخش در اقتصاد ما باشد؛ به گونه‌ای که هیچ راه حلی برای آن معرفی نمی‌شود.

صدا و سیما به عنوان ـ ان شاالله ـ یک رسانه ملی در این شرایط باید به فرهنگ سازی بورسی کمک کند و دانش بورسی را تقویت کند؛ اما در فرهنگسازی آن کمکی نمی‌کند و متاسفانه در این عرصه هم ناکارآمد است.

در این راستا، می توان به اهداف درازمدتی دست یافت و این به معنای یک اقدام درازمدت است. نباید به دنبال حباب رفت؛ بلکه باید به روندی درازمدت پیوست. کسانی در بورس موفق می شوند که به راه‌های درازمدت می‌اندیشند. درک سودمندی درازمدت بورس راه حل مشکل اقتصادهای کوچک است.
*کارشناس ارشد علوم ارتباطات و خبرنگار اقتصادی