کد خبر: 119716
دوشنبه 28 آبان 1397 - 11:58
محسن جلال‌پور: تحریم‌های جدید تفاوت‌های اساسی با تحریم‌های دور قبل دارد. این تفاوت‌ها را می‌شود در چهار سطح بررسی کرد.
سطح اول محیط داخلی کشور است که شدت اثرگذاری تحریم‌ها را مشخص می‌کند. در سال ۱۳۹۱ که تحریم‌ها شدت گرفت، امید در جامعه رنگ باخته بود. اختلافات سیاسی -هم میان دو گروه اصلاح‌طلب و اصولگرا و هم میان اصولگرایان- به اوج رسیده بود.
روزبه‌روز بر میزان تورم افزوده می‌شد و در کنار آن، رشد اقتصادی نیز منفی بود که پس از تحریم ادامه یافت. اکنون نیز شاهد اعتصاب و اعتراض‌های کارگری و معیشتی زیادی هستیم، امید در جامعه رنگ باخته و اختلافات سیاسی به حدی رسیده که خبرهای نگران‌کننده‌ای از اراده برخی نهادها برای تغییر دولت یا استعفای رئیس‌جمهور می‌شنویم. نتیجه اینکه چشم‌انداز مثبتی پیش روی جامعه قرار ندارد و نااطمینانی و عدم قطعیت موجب توقف فعالیت‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری شده است.
سطح دوم کیفیت سیاستگذاری اقتصادی است که باید ویژگی‌هایی داشته باشد تا نگذارد تحریم‌کنندگان به اهداف مورد نظر خود دست یابند و تاب‌آوری اقتصاد را در برابر شوک‌های بیرونی افزایش دهد؛ همین طور مانع از تحریک‌پذیری بازارها و افزایش ریسک‌ها شود.
به‌طور قطع سیاستگذاری اقتصادی در سال ۱۳۹۱ و پس از آن حاوی این ویژگی‌ها نبود و در شرایط فعلی نیز چنین ویژگی‌هایی ندارد.
سطح سوم فضای بین‌المللی است که عمق و گستره تحریم‌ها را روشن می‌کند. در سال ۱۳۹۱ اجماع حداکثری علیه ایران وجود داشت و ما کشوری منزوی بودیم و تقریبا هیچ حامی و یاوری نداشتیم؛ حتی روسیه و چین نیز تمایلی به حمایت از ما نداشتند.
اما در حال حاضر فضای بین‌المللی تا آن حد به زیان ما نیست و می‌توان به کاهش اثرگذاری تحریم‌ها امیدوار بود. مثلا میان اتحادیه اروپا و آمریکا بر سر شیوه برخورد با ایران اختلاف نظر وجود دارد.
سطح چهارم ویژگی‌های خود تحریم است که هم دامنه وسیع‌تری دارد و هم راه‌های دور زدن و کم‌اثر کردن تحریم‌ها را بسته است. مثلا در اوایل دهه ۱۳۹۰ که تحریم شدیم می‌توانستیم با تغییر پرچم نصب‌شده روی کشتی‌ها کالا وارد کشور کنیم.
در حالی که امروز رسما شماره شاسی و موتور کشتی‌ها را در فهرست تحریم‌ها قرار داده‌اند. در عین حال تلاش کرده‌اند افراد زیادی را مشمول تحریم‌ها قرار دهند.
تفاوت تحریم‌های فعلی با دور قبل
این بار آمریکا به تنهایی تحریم‌ها را اعمال می‌کند، حال آنکه تحریم‌های دور قبل «اجماعی» بود. این بار این تحریم‌ها منحصر به دولت آمریکاست و کشورهای دیگر نه‌تنها با آمریکا همراهی نکرده‌اند، بلکه برای عبور از این تحریم‌ها به ایران قول مساعدت داده‌اند.
در گذشته دولت‌ها طرف تحریم بودند و همه اعضای دائم شورای امنیت، کشورهای اروپایی و بقیه دولت‌ها با شدت بر اعمال و اجرای تحریم‌ها نظارت می‌کردند. این بار دولت‌ها چنین مسوولیتی ندارند و آمریکا به‌طور مستقل اعلام کرده که همه شرکت‌ها و مجموعه‌هایی را که با ایران کار می‌کنند، مورد تحریم قرار می‌دهد. یعنی این بار طرف حساب تحریم‌های ایران دولت‌ها نخواهند بود، بلکه شرکت‌ها، بانک‌ها و همه آنهایی خواهند بود که می‌خواهند با ایران ارتباطات اقتصادی برقرار کنند.
در ادوار گذشته با توجه به ارتباطات جدی ایران با دوستان شرقی‌اش، شرایط دور زدن تحریم‌ها و عبور از آن آسان‌تر بود. اما اخیرا مجموعه‌های بزرگی که در دوران قبلی تحریم کمک‌های زیادی ببرای ایران بودند- مانند کونلون بانک چین- اعلام کردند که از تحریم‌های آمریکا تبعیت می‌کنند؛ چراکه می‌خواهند روابطشان با بانک‌های آمریکایی یا با مجموعه بانک‌های دنیا -که آمریکا در آنها نفوذ جدی دارد- برقرار بماند.
روابط ما با عربستان و اصرار سعودی‌ها بر تحریم جدی و فشار آوردن روی ما، وضعیت ترکیه، عراق و سوریه به‌شدت اوضاع را متفاوت از قبل کرده است.
همین‌طور وضعیت روحی و روانی مردم این بار بسیار متفاوت است. مردم در شرایط خوبی نیستند و خصوصاً در ماه‌های اخیر فشارهای زیادی به آنها وارد آمده است.
وضعیت نا مناسب اقتصادی،تورم سنگین پیش رو،تنگنای معیشتی، اعتصاب‌های کارگری،نا امیدی و بی‌انگیزگی، میل به مهاجرت، عصبانیت و… ایجاب می‌کند که برای شرایط پیش رو تمهیداتی اندیشیده شود.
*ما را در سایر شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
