دلایل ریزش شاخص‌ بورس‌های دنیا

یک تحلیلگر بازارهای مالی و جهانی با بررسی آخرین رویدادهای رخ داده در بازارهای سرمایه، ۶ دلیل اصلی ریزش بازارهای جهانی را برشمرده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار پول(poolpress.ir)، اغلب بازار های مالی جهان در اگوست (بین تیرماه و مرداد ماه امسال) سال ۲۰۱۵ نوسان های شدید و افت سنگین شاخص ها را تجربه کرده اند. در این ماه شاخص ترکیبی شانگهای چین در یک روز ۸.۵ درصد افت را تجربه کرد که این افت باعث شد ۲۴ آگوست را روز دوشنبه سیاه چین نام گذاری کنند. دولت چین به منظور جلوگیری از بروز بحران و تشدید این ریزش اقدام های زیادی انجام داد اما این افت به سرعت به بازارهای مالی دیگر انتقال پیدا کرد و برخی اقتصاد دانان و کارشناسان اقتصادی آن را شروع بحران جهانی دانسته و به مسئولان کشورها و سرمایه گذاران نسبت به ادامه و تشدید این مسئله هشدارهای بسیاری داده اند.

در مقابل برخی دیگر از کارشناسان این مسئله را واکنشی غیر معقول و عجوالانه دانسته و بر این باورند که این افت همانند طوفانی زود گذر است و به زودی شاهد بازگشت ثبات به بازارهای مالی خواهیم بود. دو علت اصلی که در گزارش های مختلف به عنوان عوامل این ریزش ها به آنها اشاره شده کاهش رشد اقتصادی چین و کاهش ارزش یوان از یکسو و از سویی دیگر اعلام فدرال رزرو امریکا برای افزایش نرخ بهره در آینده نزدیک است. با این همه بازارهای جهانی در یک ماه گذشته یعنی از ۱۰ آگوست تا ۸ سپتامبر ۲۰۱۵ شاهد نوسان های شدید همراه با افت شاخص های بورس بوده اند.

به گزارش فارس ، در همین ارتباط مایکل پنتو از تحلیل گران شبکه تلویزیونی و رادیویی سی ان بی سی ، شش دلیل اصلی ریزش بازارهای جهانی را برشمرده است.

وی معتقد است که اوراق بهادار تقریباً بر اساس تمامی معیارها به مقدار زیادی بیش ارزش گذاری شده اند. یکی از مهم ترین معیارها در این مورد نسبت قیمت به فروش است. این معیار نشان دهنده ی قیمت سهام در مقایسه با درامد شرکت برای هر سهم است که اثر مهندسی مالی انجام شده توسط رکت ها از طریق قرض گرفتن پول برای بازخرید سهام به منظور افزایش رشد سود هر سهم EPS)) است را حذف می کند.

این معیار برای استاندارد اند پورز ۵۰۰ در تاریخ ۴ سپتامبر ۲۰۱۵ تقریباً ۱.۷ است که بسیار بیشتر از میانگین ۱.۴ می باشد. معیار دوم را می توان به صورت حاصل تقسیم ارزش بازار شرکت های استاندارد اند پورز ۵۰۰ بر تولید ناخالص داخلی به قیمت جاری تعریف کرد که این معیار نشان دهنده بیش ارزش گذاری شرکت ها است. اگر معیار سوم به صورت هزینه های جایگزینی شرکت های شاخص استاندارد اند پورز۵۰۰ در نظر گرفته شود این معیار نیز بیش ارزشگذاری بی سابقه ای را نشان می دهد.

این تحلیل گر بازارهای مالی می گوید: در حال حاضر رشد کافی در درآمد و درآمد خالص شرکت های استاندار اند پورز ۵۰۰ وجود ندارد. درآمد خالص در سه ماه دوم ۰.۷ درصد کاهش داشته و این در حالی است که درآمد نیز ۳.۴ درصد نسبت به سال گذشته کاهش را نشان می دهد. کاهش درآمد در سه ماه دوم برای اولین بار از سال ۲۰۰۹ است که در دو یا سه ماهه پی یاپی اتفاق می افتد.

تقریباً اقتصاد تمامی کشورهای دنیا در رکود و یا بسیار نزدیک به رکود است.در سال ۲۰۰۹ چین مجموعه ای از برنامه های محرک اقتصادی را شروع کرد که در نهایت منجر به بزرگ ترین تخصیص نادرست سرمایه در تاریخ دنیای مدرن خواهد شد. این تخصیص نادرست باعث ایجاد تقاضای بزرگ ساختگی برای منابع طبیعی شده که به نوبه خود در کشورهای تولید کننده منابع طبیعی مانند برزیل ، استرالیا،کانادا ظرفیت مازاد ایجاد کرده است.

اکنون این کشورها با رکود تقاضای چین در رکود اقتصادی به سر می برند. به نظر می رسد ژاپن و تمام کشورهای اتحادیه اروپا آماده دچار شدن به همان سرنوشت هستند. تولیدات و جی دی پی ایالات متحده پسرفت داشته است. گزارش تولید دالاس فد نشان دهنده ی سقوط شاخص فعالیت کلی از منفی ۴.۶ در جولای به منفی ۱۵.۸ در آگوست است.

صنعت استخراج نفت از زمان رکود بزرگ برای اقتصاد آمریکا تبدیل به یکی از بخش های حساس و منحصر به فرد اقتصاد شده بود و از برترین محرک های تولید اشتغال به حساب می آمد. با این حال بسیاری از متقلبان وال استرست ادعا می کنند که ایالات متحده از کاهش قیمت ها و کاهش رشد اقتصاد جهانی ایمن مانده و کورکورانه در مورد شش ماهه دوم سال بسیارخوشبین باقی مانده اند.

متاسفانه هم اکنون دو سوم سه ماهه ی سوم سال ۲۰۱۵ گذشته است و بانک فدرال آتلانتا پیش بینی می کند که نرخ رشد تولید ناخالص داخلی نامطلوب بوده و در حدود ۱.۳ درصد خواهد بود. علاوه بر این شاخص تولید آمریکا ism)) در آگوست از ۵۲.۷ به ۵۱.۱ کاهش یافته که کمترین میزان ایمن شاخص در دو سال گذشته است.

هم اکنون تجارت جهانی در حال سقوط آزاد است . رویترز گزارش داده محموله های صادراتی کره جنوبی به کشورهای چین،ایالات متحده و اروپا نزدیک به ۱۵ درصد در ماه آگوست نسبت به سال قبل کاهش یافته است. همچنین صادرات کالا در ایالات متحده و بطور کلی تجارت در پایین ترین سطح از سپتامبر ۲۰۱۱ قرار دارد. سی ان بی سی درهفته تاریخ نگارش گزارشی را منتشر کرد که در آن حجم صادرات از بندر لانگ بیچ به چین ۱۰ درصد نسبت به سال قبل کاهش یافته است.

فدرال رزرو قول داده که دیگر از بازار سهام پشتیبانی نکند. در سال ۲۰۰۹ بانک مرکزی ایالات متحده امریکا حمایت همه جانبه ای از بازار سهام می کرد و با وجود رشد ضعیف دو درصدی در میانگین سالانه GDP از سال ۲۰۱۰ ارزش بازار بورس با پشتوانه نرخ بهره صفر و چاپ ۳.۷ تریلیون دلار پول ، دو برابر شد.

در نتیجه طی چند سال گذشته یک اختلاف بزرگ بین اصول اقتصادی و ارزش سهام ایجاد شده است. در حال حاضر به زودی ممکن است تمام این امکانات رفاهی مالی پایان یابند در حالی که بازارها به شدت بیش از حد اهرمی و بیش ارزش گذاری شده اند.

این تحلیلگر معتقد است که پایان سیاست تسهیل کمی (QE) و سیاست نرخ بهره صفر با کاهش رشد GDP ایلات متحده و جهان و همچنین کاهش تورم و رشد منفی درآمد های خالص همرمان خواهند شد.

روبینی استاد اقتصاد دانشگاه نیویورک بر این باور است که علت اصلی بحران چین نا امیدی و ترس شدید سرمایه گذاران نا آگاه است. وی بر این باور است که بازار چین در حال سقوط آزاد نیست و عکس العمل جنجالی به افت بازار سهام شانگهای را بی دلیل ،غیر منطقی و افراطی می داند. وی معتقد است بورس شانگهای به صورت گسترده بر روی سایر کشورهای دنیا بسته است.

همچنین مقدار کمی از آن تحت مالکیت افراد مقیم چین است و بانک ها مالک بخش اعظمی از بازار سهام این کشور هستند. این در حالی است که سیستم بانکی چین دولتی است و بنابراین رژیم کمونیستی چین تمام منابع لازم برای جلوگیری از یک بحران مالی را در اختیار دارد.

وی بیان می کند در حالی که بازار سهام سقوط شدیدی داشته است تعداد سهام در دست بخش خصوصی تقریباً برابر ۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی چین است این در حالی است که این نرخ در بحران سال ۱۹۲۹ آمریکا برابر ۸۱ درصد تولید ناخالص و در سال ۲۰۰۰ برابر ۱۸۳ درصد تولید ناخالص داخلی امریکا بوده است.

وی در ادامه بیان می کند که بازارهای جهانی با سرعت و به شدت نسبت به تغییرات رشد اقتصادی چین از ۷ درصد را به ۳ درصد یا حتی صفر پیش بینی می کنند در حالی که در واقعیت تنها تغییرات کوچکی رخ داده و هیچ یک از این موارد رخ نمی دهد. افت چین همانند عبور از یک راه پر دست انداز است که می تواند مدیریت شود و به احتمال زیاد رشد اقتصادی چین امسال از ۶.۵ درصد بدتر نخواهد شد و برای سال آتی نیز رشد ۶ درصدی پیش بینی می شود.

به گفته روبینی که مدیر اجرایی شرکت اقتصاد جهانی روبینی است دوره سیاست های مالیاتی انقباضی که از سال ۲۰۰۸ در کشورهای توسعه یافته اجرا شد رو به تغییر است. به نظر می رسد آلمان نیاز اجرای سیاسات های انبساطی را پذیرفته است.

وی بیان کرد که سیاست های مالی در اروپا در حال تغییر است. از دیدگاه وی بازارهای غربی دچار سوءبرداشت از دلیل پشت پرده شوک ها در بورس چین شده اند و به اشتباه تصور کردند که این شروع افتی شدید است که می تواند تورم منفی را به صورت شوک به اقتصاد جهانی ارسال کند. این مسئله تا کنون اتفاق نیافتاده است و با مداخله بانک مرکزی چین برای ثبات بخشی به بازار بعید به نظر می رسد که چنین امری محقق شود.

در ادامه این گزارش آمده که ؛ فدرال رزرو آمریکا باید صبر کند تا این طوفان موقتی فروکش کند. شاید لازم باشد تا فدرال رزو تا ماه می و بانک مرکزی انگلستان تا بهار سال آینده برای افزایش نرخ بهره صبر کنند. البته برخی از محققین این حوزه همچون پرفسور لارس فلد بر این باور است که فدرال رزرو تاکنون نیز زمان زیادی را از دست داده و باید هر چه سریع تر نرخ بهره را افزایش دهد در غیر این صورت اتفاقی که در دهه قبل رخ داده بود مجدد تکرار خواهد شد.

انتهای پیام