“۱۰۰۰ میلیارد تومان کسری دولت برای پرداخت یارانه ۷۶ میلیون ایرانی”. این جمله‌ای است که طی چند ماه اخیر به کرات از زبان مسئولان بیان شده است، بودجه ای که نبودش باعث شده دولت هر ماه برای تامین آن به زحمت بیفتد و البته تحریم‌ها نیز عاملی شده که به این موضوع دامن بزند، حالا در آستانه اجرای مرحله بعدی هدفمندی یارانه‌ها دولت به دنبال اصلاح این روش و کاهش کسری درآمدها و نیز اصلاح پرداخت یارانه به خانوار است تا جایی که از گوشه و کنار خبر می رسد کمپین‌های مختلف ایجاد شده تا مردم از فرم‌های خود اظهاری انصراف دهند. براساس وعده مسئولان یارانه به سمت بهداشت و درمان برود تا بخشی از هزینه‌های این قسمت کاهش یابد.
تاکید مسئولان به انصراف مردم از پر کردن فرم‌های خوداظهاری از نزدیکان و مشاوران دولتمردان شروع شده و خواستار همکاری مردم در این طرح هستند. پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که دایره دریافت کنندگان یارانه نقدی به نصف یا یک سوم کاهش می‌یابد و این موضوع به دولت کمک می‌کند هم کسری خود را جبران کرده و نیز بتواند از بخش تولید، سلامت، بهداشت و درمان حمایت جدی‌تری کند که مشکل اصلی نیز در این بخش‌ها است و در کنار آن با بهبود اوضاع اقتصادی این اطمینان خاطر را به مردم بدهد که قدرت خرید و رفاه آنها نیز تامین خواهد شد. اکنون قرار است؛ فرم‌های خوداظهاری مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها از بیستم فروردین‌ماه سال ۹۳ توزیع شود و تا ۲۹ فروردین ۹۳ نیز ادامه خواهد داشت.
براساس برنامه‌ریزی دولت سرپرستانی که رقم اول شماره ملیشان با عدد صفر شروع می‌شود از بیست فروردین ۹۳ در سامانه اینترنتی ثبت نام خواهند کرد و سپس به ترتیب کسانی که شماره‌های ملیشان از یک تا ۹ است براساس زمان‌بندی‌تا روز ۲۹ فروردین مراحل ثبت‌نام خود را انجام می‌دهند.
به میان مردم رفتیم تا نظر آنها را نسبت به انصراف یا پر کردن فرم های خوداظهاری بشنویم.
۳۰ساله ، با مدرک فوق لیسانس در شغل معلمی مشغول خدمت است وبا درآمد ماهیانه اش ۱میلیون و ۲۰۰ هزار تومان سرپرست خانواده ۵نفره است. خود را حسینی معرفی می‌کند و درباره فرم خود اظهاری میگوید: فکر نمی‌کنم کسی در خوداظهاری راست بگوید. هیچ وقت راضی نمی‌شوم که از دریافت یارانه انصراف دهم،شاید مبلغ یارانه کم باشد اما مبلغی روی آن می‌گذارم و پول قبض‌های برق و آب را می دهم.
معلم ۳۰ ساله می گوید: به نظرم کمتر کسی اعتماد می‌کند، مطمئن هستم اگر همه کشور هم از دریافت یارانه انصراف دهند، دولت پول آن را صرف اشتغال، درمان و… نمی‌کند. تجربه ثابت کرده است دولت تنها برای خودش کار می‌کند نه مردم.
آقای سپهری، کارمند یکی از شعب بانک ملت است. وقتی درباره فرم‌های خود اظهاری از او سوال می‌کنیم، می گوید: به نظرم پولی که از جیب مردم برود برگشت ندارد.
او ادامه می دهد: مگر در دولت قبلی قرار نبود ۳۰درصد درآمد حاصل از هدفمندی به تولید داده شود؟ چرا کمتر از ۵درصد هم به تولید رسید؟! این دولت هم مانند دولت قبل است، تنها تفاوت آن با دولت قبل این است که خوب می داند با ادبیات متفاوت چگونه مردم را توجیه کند.
سپهری می گوید: با توجه به بی اعتمادی به دولت راضی به انصراف از دریافت یارانه‌ها نیستم. مطمئنم دولت برای مردم قدمی بر نمی‌دارد. مگر دولت تدبیر قول نداد در مدت ۱۰۰ روز تورم را کاهش دهد؟ پس کجاست همت برای اجرای وعده‌های انتخاباتی؟
او می گوید: نزدیک ۶ماه است که دولت جدید روی کار آمده، هر زمان که دولتی ها درباره تورم صحبت کردند بلافاصله تاکید کردند که علت رشد منفی اقتصاد طی سالهای گذشته در کشور تحریم‌ها و نبود روابط مطلوب بین‌المللی است. در حال حاضر که دیگر تحریم‌ها مانند دولت گذشته نیست و روابط بین‌الملل هم بهبود یافته است. پس کاهش تورم کجاست؟
سپهری معتقد است کاهش تورم از کاهش قدرت خرید مردم است. با توجه به اینکه مردم قدرت خریدشان در ماه پایانی سال کاهش می‌یابد به صورت طبیعی تورم نیز کاهش می‌یابد،بنابر این دولت قدمی و برنامه‌ای نداشته است.
فاطمه که کارمند بانک است، می گوید: حقوق خودم و شوهرش، ماهیانه ۳ میلیون تومان است اما در تهران، پول خیلی زود خرج می شود.
او می گوید: برای چی باید داوطلبانه بگویم که یارانه نمی خواهم؟ با اینکه مبلغ یارانه اندک است. اما با یارانه و یک مقداری که رویش می گذارم پول قبض ها را پرداخت می کنم.
فاطمه می گوید: دولت ماهیانه ۲۰۰ هزار تومان از حقوقم مالیات برداشت می‌کند، در حالی که سازمان های بزرگ مالیات نمی‌دهند. با گرفتن یارانه حس می‌کنم بخشی از آن جبران می‌شود. مسئولان عنوان می‌کنند که به نفع اشتغال و سلامت از دریافت یارانه انصراف دهیم اما مطمئن هستم که دولت هیچ کاری برای اشتغال نمی‌کند.
این کارمند بانک در پاسخ به این سوال که طبق قانون کسانی که در خوداظهاری اطلاعات درست ندهند جریمه خواهند شد، می گوید: هنوز که دولت اعلام نکرده چه کسانی و با چه درآمدی مشمول یارانه می‌شوند. وقتی همه فرم پر می‌کنند چرا ما پر نکنیم. دولت باید درآمدی را در نظر بگیرد که واقعا مردم بتوانند از پس هزینه‌ها در تهران بر آیند.اکنون که تحریم‌ها تمام شده و چندین قسط از پول‌های بلوکه شده ایران به کشور بازگشته است،کجاست سودی که نصیب مردم شود؟!به همین دلیل هیچ وقت انصراف نمی‌دهم.
آقای شیبانی که طلافروشی دارد، با لبخند درباره فرم‌های خوداظهاری میگوید: دولت اگر ماهیانه چند شرکت برای ایجاد شغل جوانان هم ایجاد کند، با پارتی بازی عده‌ای از اقوام مسئولان را مشغول کار می کند و باز هم سر مردم عام بی کلاه می‌ماند.
او ادامه می‌دهد: من مشکل مادی ندارم و نیازی هم به پول یارانه‌ها ندارم، ولی ترجیح می‌دهم اگر قرار است یارانه نقدی دریافت نکنم آن را خودم به نیازمند بدهم، چرا که به دولت اعتماد ندارم ،مطمئنم پول افرادی که انصراف می دهند به جیب دولت می‌رود نه در جهت منافع مردم.
شیبانی میگوید: دولت قول داده است که در سال آینده تورم را کاهش دهد. اما به راستی با اجرای فاز دوم یارانه‌ها این کار امکان پذیر است؟!دولت به مردم وعده‌های زیبا می‌دهد.
او می گوید: با این همه پول جریمه که راهنمایی و رانندگی بابت تخلفات و توقف در محل ممنوع به خاطر کمبود پارکینگ های عمومی در شهرهای بزرگ دریافت می کند. چند پارکینگ طبقاتی ساخته شده است؟این تنها یک مثال بود. بنابراین حتی اگر دولت پول یارانه مردم را هم دریافت کند باز هم مطمئن هستم که برای بیکاری و سلامت کار مفیدی نمی‌کند.
احمدی که سن و سال بالایی هم دارد خود را کارخانه دار ورشکسته معرفی کرده و میگوید ۶۰ سال سن دارد درباره یارانه نقدی و فرم خود اظهاری تاکید می‌کند: در فرم خود اظهاری شرکت نمی کنم. خانه، ماشین و ملک دارم اما تمایلی به خوداظهاری ندارم. در دولت قبلی به دلیل مشکلات اقتصادی کارگاهم تعطیل شد و سه سال است که از پس‌اندازم خرج می‌کنم. اگر در خود اظهاری شرکت کنم می‌گویم که سه سال است بیکارم. دلم می‌خواهد بدانم با وجود داشتن خانه،ماشین و ملک دولت بازم هم مرا از دریافت یارانه نقدی حذف می‌کند؟!من که چند سال است بیکارم و از جیب خرج می‌کنم.
همچنین فردی دیگری اظهار می کند که به تازگی ازدواج کرده است و به نوعی خود را مستحق دریافت یارانه می داند، وی می گوید: الان برای یک دکتر عمومی و گرفتن چند و قرص معمولی و آمپول باید نزدیک به ۴۰ هزار تومان با دفترچه بیمه تامین اجتماعی هزینه کرد در حالی که هر ماه نزدیک ۵۰ هزار تومان هزینه حق بیمه کسر می‌شود.
این کارگر بیان می‌کند: خر‌ج‌ها خیلی گران است از مسکن گرفته تا هزینه‌های معیشت؛ سمت خرید ماشین که نمی‌شود رفت. برای خرید یک پراید باید ۲۰ میلیون پول داد آخر کجای دنیا چنین قیمت‌هایی می‌دهند. در دولت قبل طرح مسکن مهر با وجود همه مشکلات به درد خانواده‌های سطح متوسط و روبه پایین خورد و کمک کرد تا خانه دار شوند و آقای روحانی نیز قول داد آن را ادامه دهد، اما پس از آن یادش رفته است. این طرح نیز لغو شده است و همه راه‌ها را برای کمک به مردم بسته‌اند. من جوان چگونه خانه دار شوم، دوباره برای ما به آرزو تبدیل شد.
منبع: فارس
  |
 |
 |
 |
 |
 |
