وقتی یک بدهکار بزرگ بانکی در دولت آقای خاتمی و همچنین آقای احمدینژاد بوده و هماکنون نیز در دولت آقای روحانی هست، مشکل از کجاست؟! بحث ۶۵۰ میلیون یورو مربوط به این فرد است؛ بزرگترین بدهکاری که بالای ۱۵ هزار میلیارد تومان به سیستم بانکی بدهی دارد، ولی در هر دولتی عزیزدردانه است! مشکل کجاست؟ یعنی در این کشور، بازرگان و تاجر دیگری نیست و حتما باید با فردی که منبع تخلف است، کار کنند؟
به گزارش پول پرس، تابناک نوشت: آنچه در سالهای گذشته در مبارزه با مفاسد اقتصادی از آن غفلت شده و به مراتب ویرانگرتر از سوءاستفادههای شخصی است، فسادهای ساختاری و نهادینه شده در ساختارهای اقتصادی کشور است که میتواند مانع رشد بخشهای مولد و سالم اقتصاد شود. بیگمان ویژهخواریهای ساختاری، تأثیرات بسیار گستردهتری بر اقتصاد کشور و معضلات اجتماعی موجود دارند.
به دنبال این پدیده، زمینه سوءاستفادههای کلان برای برخی افراد نوکیسه فراهم آمد و توانستند با پشتوانههای سیاسی و در مدت زمان کوتاهی به سرمایههای کلان دست پیدا کنند.
اما موضوع جابجایی پولهای هنگفت و حجم بالای طلا در شرایط تحریم در ایران، آن هم با کارمزدهای بالا و اینکه افراد عمدتا کم سن و سال به سادگی از جابجایی میلیاردها دلار پول حرف میزنند، باعث نگرانی و عصبانیت افکار عمومی شده است.
سیدمحمد بیاتیان در مورد موانع برخورد با ویژهخواری میگوید: ما به لحاظ قانونی مشکلی نداریم، بلکه مشکل ما به لحاظ سلیقهای است. بسیاری مواقع افراد و محافلی مانع از این میشوند که با افرادی که از جایگاه خود و یا نزدیکان خود سوءاستفاده میکنند، برخورد شود!
وی افزود: در حوزه اجرایی نیز فضا زیاد شفاف نیست. اتاقها، اتاقهای شیشهای نیست و پشت در این اتاقها، خیلی اتفاقها میافتد و زد و بندهای بسیاری میشود؛ بنابراین، تا هنگامی که سیستم بر این منوال است که میتوان با قدرت به پول رسید، این وضعیت وجود دارد. این در حالی است که در کشورهای دیگر، افراد نخست به پول میرسند و بعد به قدرت. افراد به لحاظ اقتصادی برای خود جایگاه تعیین میکنند و از طریق احزاب در حاکمیت حضور مییابند، ولی در کشور ما این موضوع برعکس است. افراد قدرت را برای رسیدن به پول میخواهند. این وضعیت باید حل شود. به لحاظ قضایی نیز قوه قضائیه باید اقدامی سریع و قاطع در برخورد با ویژهخواران و مفسدین اقتصادی داشته باشد و مردم ببینند تا هم اعتماد و اطمینان به دستگاه حکومت پیدا کنند و هم سایرین نیز عبرت بگیرند و به دنبال ویژهخواری نروند.
این نماینده گفت: در هر جایگاه لابیهایی هستند و نمیگذارند برخورد لازم شود. وقتی یک بدهکار بزرگ بانکی در دولت آقای خاتمی و همچنین آقای احمدینژاد بوده و هماکنون نیز در دولت آقای روحانی هست، مشکل از کجاست؟! بحث ۶۵۰ میلیون یورو مربوط به این فرد است؛ بزرگترین بدهکاری که بالای ۱۵ هزار میلیارد تومان به سیستم بانکی بدهی دارد، ولی در هر دولتی عزیزدردانه است! مشکل کجاست؟ یعنی در این کشور، بازرگان و تاجر دیگری نیست و حتما باید با فردی که منبع تخلف است، کار کنند؟
وی اظهار داشت: مانع برخورد با این افراد، برخوردهای سلیقهای است؛ اینکه نتوانستهایم با کشورهای دیگر از راههای سالم ارتباط برقرار کنیم و مجبور بودهایم در دولتهای گوناگون به این افراد تکیه کنیم. باید گفت، تا هنگامی که سیستم اجرایی کشور بیمار است، شهرام جزایریها و بابک زنجانیها و امثال اینها خواهد بود؛ این سیستم، بیمار و رانتخوار پرور است.
این نماینده در پایان تأکید کرد: بحث دیگر اینکه تا وقتی تشکیلات حزبی برای رسیدن به قدرت نباشد، وضع همین است. زمانی که دولت تبدیل به شرکت سهامی شود، وضعیت همین است. تا دیروز افرادی در حاشیه بودند و امروز به قدرت رسیدهاند و مسلط بر کار نیستند و مجبورند از این افراد رانتخوار کمک بگیرند. تا زمانی که ساختار حزبی در کشور شکل نگیرد و نیرو تربیت نکنیم، همین مشکل را خواهیم داشت.
انتهای پیام