براســاس آخریــن آمــار سازمان تامین اجتماعی قریب ۶ میلیون نفر بیمه‌شده تامین اجتماعی در کشور وجود دارند که با فرض خانوار ۴ نفره بیش از۳۰ میلیون‌نفر تحت‌پوشش تامین اجتماعی قرار دارند.
آمال و آرزوی این ۳۰ میلیون نفر در یک «صندوق‌شیشه‌ای» به‌نام صندوق تامین اجتماعی نهفته است. این صندوق که حاصل دسترنج حداقل ۶۰ میلیون‌سال تجربه است (با فرض داشتن حداقل ۱۰ سال تجربه کار برای هر بیمه‌شده) در معرض توفان‌های شدید سیاسی به‌خصوص در دهه پس از پایان جنگ‌تحمیلی از یک‌طرف و در دوره
۸ساله گذشته از طرف دیگر بوده به‌طوری‌که هرگاه دولت از هر‌جا قطع‌امید کرده به خانه بیمه‌شدگان سراسیمه و بدون دق‌الباب وارد شده و دسترنج آنان را موردتعرض قرار داده است. از مشارکت این صندوق‌شیشه‌ای در طرح‌های طولانی فاقد بازده گرفته تا وام‌های تکلیفی اعطایی به این یا آن وزارتخانه و … باعث شده که تندبادها این ظرف شیشه‌ای را در معرض شکست قرار دهند.
بازنشستگی پیش از موعد و کاهش سن بازنشستگی برای مشاغل سخت و زیان‌آور در همه‌جای دنیا مرسوم است اما کاهش یکباره سن بازنشستگی برای همه بیمه‌شدگان در حالی‌که نرخ امید به زندگی در کشور افزایش یافته نه‌‌تنها غیرمنطقی بلکه موجب فروپاشی صندوق‌شیشه‌ای کارگران می‌شود.
سازمان تامین‌اجتماعی مأمن ۳۳میلیون بیمه‌شده (۱۲میلیون نفر بیمه‌شده اصلی و ۲۱ میلیون نفر بیمه‌شده تبعی ) و ۵.۴میلیون مستمری‌بگیر (۳.۲میلیون مستمری‌بگیر اصلی و ۱.۲ میلیون مستمری‌بگیر تبعی) که خلاصه شاخصه‌های مالی آن در سال ۱۳۹۱ به‌شرح جدول فوق است چرا جامعه کار و تولید مرتبا در معرض هجوم سیاست‌های نادرست اقتصادی دولت قرار می‌گیرد. بیمه‌شده‌ای ۳۰ سال دسترنج بیمه‌ای خود را به امانت در صندوق می‌گذارد تا در صورت حادثه و بیماری و پس از بازنشستگی این صندوق بتواند توشه معیشت او و افراد تحت تکفلش را فراهم آورد اما ناگاه با یک تصمیم سیاسی توشه و معیشت آتی بیمه‌شدگان دستخوش تندباد سیاست‌های اقتصادی می‌شود به‌طوری که بیمه‌شده بخت‌برگشته فارغ از توشه باید به گوشه‌ای پناه ببرد و سر در لاک معیشت فرو برد.
به‌نظر می‌رسد اگر قرار باشد اصلاحات ساختاری اقتصادی انجام شود، راهکاری غیر از دستبرد به صندوق‌شیشه‌ای جامعه کار و تولید باید مدنظر قرار گیرد زیرا اصلاح قانون تامین اجتماعی در راستای توسعه اقتصادی کشور وقتی مفید فایده خواهد بود که امنیت آتی جامعه کار و تولید نیز حفظ شود زیرا در غیر این‌صورت از چاله درآمدن و به چاه فرو رفتن خواهد بود.
متاسفانه در ۸ سال گذشته با سیاسی‌کردن بزرگترین صندوق پس‌انداز و بیمه‌ای کشور و دست‌بردن مکرر در اساسنامه آن به‌منظور دستبرد‌های بعدی منابع مالی بیمه‌شدگان به تاراج رفته به‌طوری‌که گفته می‌شود در آخرین روزهای کاری دولت قبلی از بانک رفاه مبلغی معادل ۵۰۰ میلیارد تومان وام گرفته تا هزینه‌های جاری صندوق تامین‌اجتماعی پرداخت شود. یعنی صندوقی که روز کاری به همه وام می‌داد به وام گیرنده سقوط کرده است. اجازه ندهیم صاحبان تفکر عاریتی تعدیل اقتصادی که مستوجب مجازات ملت هستند، نارنجک ناامنی به صندوق‌شیشه‌ای بیمه‌شدگان پرتاب کنند که براده‌های شیشه‌ای این صندوق چشم جامعه‌کار و تولید را کور خواهد کرد. این صندوق بین‌النسلی شرعا و قانونا متعلق به بیمه‌شدگان بوده و هیچ‌کس نمی‌تواند به نیابت اجباری- چون انتخاباتی برای تعیین هیأت‌امنا یا هیأت‌مدیره سازمان و صندوق تاکنون صورت نگرفته و ساز‌و‌کاری متضمن حضور نماینده بیمه‌شدگان در راهبری آن وجود ندارد- منابع صندوق و سازمان را خیرات بیکاری، تسهیلات زودبازده به کسانی که ذاتا دشمن جامعه‌کار و تولید هستند یا کمک به پروژه‌های بدون بازده مناسب کند. جامعه کار و تولید و بیمه‌شدگان باید به‌هوش بوده و از مار بازانی که تحت‌عنوان خصوصی‌کردن صندوق‌های بیمه‌ای در‌صدد تهی‌کردن منابع آن هستند، اجتناب کنند. محاسبات اجمالی صورت گرفته با فرض بازنشستگی بیش از ۶ میلیون‌نفر تا پایان سال ۱۳۹۴ نشان‌‌دهنده اتمام منابع صندوق‌بیمه‌شدگان است، لذا متصدیان صندوق که به واقع امانتدار بیمه‌شدگان هستند نمی‌توانند از یک‌طرف مرتبا فهرست سبد دارویی بیمه‌شدگان را کوچک و کوچک اما فهرست پاداش مدیران صندوق را که به بی‌کفایتی مشهور بوده‌اند را افزایش دهند.
بیمه‌شدگان به‌خوبی آگاه هستند که در صورت امانتداری متصدیان و حفظ ذخایر سازمان تامین‌اجتماعی می‌توان بابت عملکرد مناسب امانتداران پاداش مناسبی به آنان پرداخت اما درحالی که منابع سازمان دستخوش بازی‌های سیاسی بوده و سازمان با یک قرارداد مشکوک میلیاردها سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده را به بابک و … واگذار کرده بوده، چگونه انتظار دارند بیمه‌شدگان بابت غارت منابع‌شان به آنان
پاداش دهند.
برخی از مدیران فعلی در دوره قبل نیز در تصدی سازمان حضور داشته و در مقابل چنین قراردادهایی یا موافق یا یا به‌خاطر پاداش، سکوت پیشه کرده و حتی از ارسال یک گزارش به مراجع نظارتی همچون دیوان محاسبات خودداری کرده بودند که در این‌صورت شایسته توبیخ و نه پاداش هستند. بیمه‌شدگان نمی‌توانند قبول کنند همه امروز بانگ برداشته‌اند که مدیریت قبلی محجور بوده درحالی‌که برخی امروزیان، همان دیروزی‌ها هستند!
منبع: شهروند
  |
 |
 |
 |
 |
 |
