هانیه عسگریان*: به نظر می‌رسد اقدامات دولت یازدهم برای توقف مسکن مهر و حذف برخی دهک‌ها از فهرست دریافت‌کنندگان یارانه کم کم حساسیت‌هایی را در میان گروه‌های اجتماعی ایجاد کرده است. هر چند تداوم روندی که دولت دهم با هزینه‌های هنگفت به راه انداخت ممکن نیست اما به نظر می‌رسد از یک مورد خاص غفلت شده است و همین غفلت مانع از آن می‌شود که مردم ضرورت تغییر سیاست‌ها را درک کنند. در سه سالی که گذشت حجم اعتبارات عمرانی به شدت کاهش یافته و بسیاری از پروژه‌ها قربانی پرداخت نقدی یارانه‌ها شده‌اند به صورتی که دولت ترجیح داده است به جای آنکه پروژه‌ای عظیم مانند پارس جنوبی را به بهره برداری برساند هر ماه به ازای هر ایرانی ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومان برایشان واریز کند تا قطر بتواند بیش از پیش در برداشت از میدان مشترک ایران و قطر، پارس جنوبی پیشی گیرد. بهتر است دولت فهرستی از پروژه‌های عقب‌مانده تدوین کرده و میزان عقب ماندگی آنها و ضررهای ناشی از آن را به طور مکرر به اطلاع مردم برساند. در چنین شرایطی مردم متوجه می‌شوند که با دریافت یارانه حال خود را به آینده می‌فروشند و تداوم این روند می‌تواند زندگی فرزندانشان و حتی خودشان را در دهه‌های آتی در معرض خطر قرار دهد متاسفانه دولت دهم با اولویت دادن به پرداخت نقدی یارانه‌ها به هر قیمتی ، تا حدی تقاضای مصنوعی وغیر واقعی ایجاد کرد. اگر دولت یازدهم هم بخواهد سیاست دولت پیشین را در دستور کار قرار دهد، بدون تردید چیزی در چنته ایران باقی نمی‌ماند تا به واسطه آن بتواند به توسعه و پیشرفت فکر کند. شاید پیش از آنکه دولت وارد اقدام عملی شود، نسبت به شفاف‌سازی وضعیت کنونی اقدام کند. انتقاد وقتی تنها متوجه مسکن مهر یا پرداخت هزینه نقدی یارانه‌ها باشد، کاری از پیش نخواهد رفت اما وقتی انتقادها مقایسه ای انجام شود، اذهان نسبت به موضوع روشن می‌شود. شاید اگر بتوان گفت با پول سه هزار میلیارد تومانی در هر ماه چه اقداماتی می‌شود انجام داد، مردم بیش از گذشته متوجه شوند که تداوم روند کنونی چه تبعات ناگواری را برای اقتصاد به همراه خواهد داشت.
* کارشناس اقتصادی
منبع: قانون
  |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
