عضو هیات عامل سازمان فناوری اطلاعات ایران گفت: هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران، وزارت دادگستری، جهاد دانشگاهی، انستیتو پاستور ایران، بنیاد شهید انقلاب اسلامی ایران، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان حفظ نباتات در زمینه دولت الکترونیک همکاری مناسبی نداشتهاند.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی اخبارپول، رضا باقری اصل افزود: دبیرخانه شورای اجرایی فناوری اطلاعات موظف است بهطور مستمر در دورههای سه ماهه کیفیت وبگاهها و خدمات الکترونیکی دستگاههای اجرایی را که شناسنامه خدمات آنها به تایید سازمان اداری و استخدامی کشور رسیده است، ارزیابی و نتیجه گزارش را به این شورا ارایه کند.
وی ادامه داد: انتظار میرود دستگاه هایی که هنوز در این زمینه فعال نبودند، در فرصت کوتاه باقیمانده همکاری لازم را با دبیرخانه شورای اجرای فناوری اطلاعات داشته باشند.
باقری اصل اعلام کرد نتیجه ارزیابی تابستانه کیفیت وبگاهها و خدمات الکترونیکی دستگاههای اجرایی، شهریورماه اعلام می شود.
به گزارش ایرنا، دولت الکترونیک به معنای اطلاع رسانی و ارائه خدمت بموقع، دقیق و کارا در همه ساعت های شبانه روز از طریق وسایل ارتباطی شامل تلفن، اینترنت و شبکه های اجتماعی است که بکارگیری آن در بخش های مختلف دولت برای افزایش بهره وری و ارتقای سطح خدمات رسانی بوده و مهم ترین نتیجه آن، افزایش رضایت مردم و پیشگیری از بروز فساد است.
براین اساس با هدف ایجاد تغییر بنیادین در ساختار قدیمی نظام اداری کشور، سازمان فناوری اطلاعات طرح ملی دولت الکترونیک را که از سال ها پیش متوقف مانده بود، احیا و اقدام های لازم برای الکترونیکی سازی را آغاز کرد.
آییننامه اجرایی تحقق دولت الکترونیک در ایران مصوب شورای عالی اداری و براساس طرح توسعه کاربردی فناوری اطلاعات- تکفا- مربوط به پانزدهم تیرماه سال ۱۳۸۱ است که براساس آن دولت به ارائه خدمات غیرحضوری به مردم با هدف بهبود کیفیت، کاهش هزینهها و گردش سریع اطلاعات بین دستگاههای اجرایی مکلف شد.
بر پایه گزارش سال ۲۰۱۶ میلادی سازمان ملل، ایران از نظر دولت الکترونیک در جایگاه یکصد و ششم جهان قرار داشت و حتی نسبت به سال ۲۰۱۴ یک رتبه تنزل کرد.
با این همه، در آخرین رتبه بندی کشورها از نظر شاخص های ایی.جی.دی.آی (EGDI) که بیانگر وضعیت پیاده سازی دولت الکترونیک در جهان به شمار می رود، ایران با رشد ۲۰ پله ای، جایگاه خود را به رتبه هشتاد و ششم ارتقا داد.
شاخص توسعه دولت الکترونیک، یک شاخص اندازه گیری ترکیبی برای سنجش تمایل و ظرفیت استفاده یک دولت از ابزارهای ارتباطات و فناوری اطلاعات برای ارائه خدمات عمومی است.
در این شاخص ویژگی های فنی وبسایت های ملی و همچنین سیاست ها و راهبردهای دولت الکترونیک برای ارائه خدمات ضروری براساس در ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد ارزیابی می شود.