ولیاله سیف، رییس کل بانک مرکزی در جدیدترین مقاله خود که در چهلوسومین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات متشر شده به بررسی نقش روابطعمومی سازمانها در ایجاد انگیزش کارکنان پراخته است.
به گزارش پول پرس، وی با ارائه تعاریفی از روابطعمومی، تأکید کرده: وظیفه اصلی روابطعمومی، شناساندن درست سازمان به مردم در جهت دستیابی به اهداف سازمان است. به عبارت دیگر، روابطعمومی جایگاه درست سازمان را به مردم نشان میدهد. ارائه تصویر مناسب و مطلوب از جایگاه سازمان به مخاطبان آن و حتی کمک به رشد و ارتقای آن، مستلزم انسجام و هماهنگی اجزای درون سازمانی خواهد بود.
همه افراد و اجزای یک سازمان باید در ارتباطی موزون و هماهنگ به منظور دستیابی به هدف مشترک فعالیت داشته باشند. یکی از مهمترین اجزای تأثیرگذار در این مجموعه منابع انسانی است. نقش اساسی روابطعمومی در درون سازمان همان تلاش برای ایجاد هرچه بیشتر تفاهمجمعی و افزایش انگیزه در بین کارکنان است. دکتر سیف تأکید کرده: براساس نقش روابطعمومی و ارتباط آن با انگیزههای فردی و بهرهوری نیروی کار، مدلی را میتوان طراحی کرد؛ مدلی که در آن تلاشهای روابطعمومی، انگیزش پرسنل و بهرهوری آنها با هم مرتبط میشوند.
رئیس کل بانک مرکزی در مقاله خود با ارائه تعریف از انگیزه و تشریح ویژگیهای کارکنان باانگیزه و بیانگیزه در مورد مؤثرترین عوامل افزایش بهرهوری سازمان نوشته:
رفتار مطلوب و کردار درست رهبران و مدیران
فراهم کردن شرایط لازم پیشرفتهای شغلی برای همه افراد
جایگاه قابل قبول سازمان در جامعه (به ویژه در میان رقبا)
وجود تبلیغات مناسب و به موقع درباره پیشرفتهای سازمان
دورههای آموزش ضمن خدمت و آموزش کارکنان
شفافیت وظایف، دستورالعملها و مقررات و قوانین برای کارکنان
دادن اختیارات کافی به کارکنان به منظور انگیزش احساس مسؤولیت بیشتر در آنان
استخدام افراد کارآمد و متخصص
روابط مناسب میان مدیران و پرسنل
مشارکت دادن کارکنان در تصمیمگیریها و تدوین اهداف و برنامههای سازمان.
باید توجه داشت که در مقابل عوامل مؤثر بر افزایش بهرهوری، عوامل مؤثر بر کاهش بهرهوری نیز باید مورد توجه قرار گیرند. به طور کلی، مؤثرترین عوامل در کاهش بهرهوری پرسنل عبارتند از:
وجود تبعیض بین کارکنان
موفق نبودن و بیمیلی به برنامهریزیهای میانمدت یا بلندمدت
احساس ناامنی شغلی بین پرسنل
مساعد نبودن محیط کاری
ضعف سازمان در مقابل رقبا
عدم توجه به نیازهای واجب/اساسی کارکنان
ناهماهنگی رشته تحصیلی و شغلی
نادیده گرفتن تخصصها در مشاغل
فقدان کارآموزی
بیکفایتی سرپرست
بیعلاقگی به کار فعلی و جابهجایی پیدرپی
خوشنام نبودن سازمان
ملاحظه میشود که عوامل مؤثر بر افزایش و کاهش بهرهوری مقولههای متنوع و گستردهای هستند که باید مورد توجه قرار گیرند.
او چرخه انگیزش – بهرهوری و نقش روابطعمومی را نیز چنین تشریح کرده:
با توجه به تعاریف موجود درباره انگیزه و بهرهوری، میتوانیم مدل مورد نظر خود را درباره چرخه انگیزه – بهرهوری و نقش روابطعمومی تبیین کنیم.
الف- تأثیر انگیزش افراد (انگیزه) در سطح بهرهوری آنها کاملاً مشخص و اثبات شده است. در هر سازمانی، همواره کارکنانی که انگیزه بالاتری دارند، بهرهوری بالاتری را نیز از خود نشان میدهند.
ب- با توجه به اینکه بخشی از عوامل ایجاد/تقویت انگیزه در میان پرسنل مربوط به انگیزههای اجتماعی است، نقش روابطعمومی را میتوان در آن برجستهتر کرد. روابطعمومی میتواند نقش مهمی در ایجاد و تقویت انگیزههای اکتسابی ایفا کند. تبیین جایگاه واقعی سازمان در جامعه برای مخاطبان به عنوان یکی از مهمترین نقشهای روابطعمومی، انگیزههای اجتماعی پرسنل سازمان را مانند انگیزه تأثیر اجتماعی و انگیزه موفقیت تحت تأثیر مثبت قرار میدهد. به عنوان مثال هنگامی که پرسنل سازمان بازخوردهای مثبت تبلیغات سازمان را مشاهده میکنند یا نتایج مثبت اقدامات خود در سازمان را در قالب خدمات و محصولات مفید برای جامعه میبینند، انگیزه بیشتری برای فعالیت پیدا میکنند.
به علاوه، با توجه به تعریفی که از نقش درون سازمانی روابطعمومی انجام دادیم، تأثیر این نقش بر تقویت انگیزههای کاری پرسنل نیز قابل توجه است.
ج- افزایش انگیزهها (چه انگیزههای جسمی و چه انگیزههای اجتماعی) رابطه مستقیمی با افزایش بهرهوری پرسنل دارد. آشنا بودن پرسنل با مفاهیم بهرهوری و داشتن شرایط احراز شغلی، شرط لازم بالا بودن سطح بهرهوری است. شرط کافی بالا رفتن سطح بهرهوری پرسنل، انگیزه است. این انگیزه است که محرک فرد برای تلاش بیشتر و بهتر است.
بنابراین، نتیجه ترکیب بندهای الف، ب و ج عبارت است از نمودار زیر:
باید توجه داشت که این مفهوم، با نگرش گستردهای که به روابطعمومی، به عنوان رابط میان سازمان و کلیه ذینفعان آن ایفا میکند، مفهوم پررنگتری به خود میگیرد.
انتهای پیام