علی شمساردکانی*: «سَمَّاعُونَ لِلْکذِبِ أَکالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِن جَآووک فَاحْکم بَینَهُم أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ… (آیه ۴۲ سوره المائده) آنان بسی دروغ را میشنوند و میپذیرند و بسیار مال حرام را میخورند. اگر ایشان نزد تو آمدند (و داوری از تو خواستند) در میانشان داوری کن یا از ایشان روی بگردان…»
پالایشگاه فازهای ۱۵ و ۱۶ پارسجنوبی در روزهای پایانی دولت دهم افتتاح شد؛ در شرایطی که کارشناسان از نسبت به نادیده گرفتن الزامات ایمنی هشدار داده و تاکید شده بود که تاخیرها قابل جبران است اما وقوع یک حادثه در پالایشگاههای گاز ترش پارسجنوبی به هیچوجه قابل جبران و توجیه نیست. میزان گوگرد گاز ترش ورودی به هر یک از پالایشگاههای پارسجنوبی بین پنج تا ششهزار پیپیام است که جزو اسیدیترین گازهای جهان به شمار میرود. از اینرو، باید از هرگونه افتتاح نمایشی و تبلیغاتی در طرح توسعه فازهای ۱۵ و ۱۶ پارسجنوبی اجتناب میشد؛ چراکه، کوچکترین حادثهای امید نسبت به راهاندازی تمامی فازهای جدید این میدان مشترک گازی را هم از بین میبرد. طرح توسعه فازهای ۱۵ و ۱۶ پارسجنوبی تیرماه سالجاری وارد هفتمین سال اجرایی خود شده است و با گذشت بیش از ۷۲ ماه هنوز امکان تولید و پالایش گاز طبیعی وجود ندارد. گذشته از معضلات فنی این افتتاح عجولانه، بدیهی است که با اقدام صورت گرفته، گاز جدید به خطوط تزریق نمیشود. گاز ترش برای تزریق به میادین نفتی از اهمیت ویژه برخوردار است؛ هر ۳۰ مترمکعب گاز برای استخراج یک بشکه نفت به کار میآید که ۱۰۰ دلار ارزش دارد. این در حالی است که هر مترمکعب گاز تصفیه شده ۷۰تومان به فروش میرسد که ۲۰ تومان آن هزینه تصفیه آن است. با این اوصاف ۳۰ مترمکعب گاز معادل ۱۵۰۰ تومان عایدی دارد؛ ۳۰ مترمکعب گازی که با مصرف در میادین نفتی برای استخراج یک بشکه نفت، ۱۰۰ دلار درآمد ایجاد میکند. بنابراین، فکر اقتصادی قابل نقدی پشت این جریان قرار دارد که بدیهیترین اصول اقتصادی را نادیده گرفته و ۱۰۰ دلار را فدای ۱۵۰۰ تومان میکند؛ به این آقایان باید دهها نوبل اقتصاد اعطا کرد! زمانی که عنوان میشود ما طالب اقتصاد بدون نفت هستیم، بدین مفهوم نیست که قرار است نعمت بزرگی را به صفر برسانیم یا آن را کنار بگذاریم. بلکه به این معناست که گرفتار چرخه اقتصاد نفتی نباشیم.
منبع: بهار