مسعود خوانساری ٭: اقدام دولت و رییسجمهور در مورد ارایه بسته سیاستی دوم خروج از رکود را میتوان از چند زاویه مورد تحلیل قرار داد. اینکه دولت به درستی درک کرده که اقتصاد ایران در رکود مطلق قرار دارد و نیاز است تا بازنگری اساسی در ساختارهای اقتصادی کشور صورت گیرد، قابل تقدیر است ولی از سوی دیگر آنچه به عنوان راهکارهای دولت برای خروج از رکود اعلام شده چندان راهگشای وضعیت کنونی ما نیست. پرداخت بدهیهای معوق پیمانکاران که توسط رییس دولت به آن اشاره شد، در کنار محرکهای دیگر پولی مانند پرداخت تسهیلات به بخش تولید در نهایت منجر به تحرک بیشتر عرضه و تقاضا و احتمالا دستیابی به رشد ناچیزی در سال ۹۵ میشود. امسال شرایط اقتصادی کشور سختتر از آن است که امیدوار به رشد مثبت و قابل توجهی باشیم. آنچه پیش بینی شده نیز نشان میدهد در بهترین حالت تا پایان سال جاری به رشد اقتصادی نیم درصدی میرسیم. بنابراین تمرکز اصلی اقتصاد ایران برای جهش مثبت به سال آینده مربوط میشود. اما امروز دولت با به کارگیری این سیاستهای مالی، قصد دارد تحرکی در فضای اقتصادی ایجاد کند ولی سوال این است که این تحرک تا چه اندازه میتواند اثربخش و پایدار باشد؟ اقتصاد ایران به جراحی واقعی نیاز دارد. مسکنهایی مانند آنچه ارایه شده قطعا برطرفکننده مشکلات بزرگ اقتصاد ایران نیست. در حال حاضر یکی از شاخصترین نیازهای اقتصاد ایران تصمیمگیری در واقعی کردن قیمت حاملهای انرژی و موضوع یارانههاست. دولت یارانه نقدی و یارانه به حاملهای انرژی پرداخت میکند. هرآنچه در این حوزه هزینه میشود عملا نه به کار اقتصاد ملی میآید و نه اینکه میتواند برای مردم چندان موثر باشد. برهمین اساس بهتر است سیاستی که ماهیت مسکنی دارد را کنار بگذارد و یکبار و شجاعانه در مورد قیمت ارز، مبارزه با فساد اداری، رفع مجوزهای زاید از فرآیند راهاندازی کسب و کار و یارانه حاملهای انرژی تصمیمگیری کند. در شش ماهه نخست سال جاری تنها هشت هزار میلیارد تومان از بودجه عمرانی کشور تخصیص یافته درحالی که دولت در همین مدت
۲۰ هزار میلیارد تومان یارانه نقدی پرداخت کرده است. بنابراین اگر قرار است در فضای واقعی به ارایه سیاستهای کارساز برای خروج از رکود بپردازیم، باید توجه کنیم که یک راه مهم این است که روندهای اشتباه گذشته را تصحیح کنیم. ما در بخش خصوصی به خوبی درک میکنیم که با کاهش قیمت نفت میزان درآمدهای دولت از این محل به حدود یک چهارم درآمدهای سال ۱۳۹۰ کاهش یافته است. اما باید بگویم در همین شرایط هم اگر دولت به توانمندی بخش خصوصی باور داشته باشد و فعالان اقتصادی را به مشارکت بطلبد، بخشی از مشکلات برطرف میشود. بنابراین امروز به دو عنصر نیاز داریم؛ اولا دولت باید در مورد بحث یارانههای نقدی و یارانه حاملهای انرژی تصمیمگیری جدی و شجاعانه انجام دهد و دوم اینکه بخش خصوصی را به خوبی درک و باور کند.
٭رییس اتاق تهران
منبع: اعتماد