ابراهیم نکو٭: خبرها حاکی از این است که دولت یارانه ۴۰۰ هزار نفر را قطع کرده است. این مساله میتواند از زوایای مختلف مورد ارزیابی قرار بگیرد. باید پذیرفت که امسال برای دولت از نظر اقتصادی سال راحتی نخواهد بود و از همین بستر به تحلیل قطع یارانه افراد غیر نیازمند نشست.
حذف کردن ۴۰۰ هزار نفر یا حتی یک میلیون یا پنج میلیون نفر باری از روی دوش دولت بر نمیدارد. در کشور ما امروز بیش از ۷۶ میلیون نفر یارانه نقدی دریافت میکنند و در مقابل این خیل عظیم یارانهبگیران حذف چند صد هزار نفر به هیچوجه کار مهمی به حساب نمیآید و حتی درآمدهای حاصل از این کار به قدری ناچیز است که نمیتواند مشکلی را مرتفع کند. دولت باید یک بار برای همیشه این مساله را حل کند و غیر نیازمندان را بهطور کلی از لیست یارانه بگیران حذف کند. سیاست قطرهای در مسالهای مانند این، منجر به فرصتسوزی میشود و دولت با از دست دادن وقت خسارتها و هزینههای بسیاری را به خود وارد میکند. به نظر میرسد اگر دولت با صاحبنظران و نمایندگان مجلس به بحث و گفتوگو بنشیند راهکار منطقی برای این کار را پیدا میکند.
البته حذف یارانهها باید همراه با بهبود وضعیت خدماتی که به مردم داده میشود، باشد. باید مردم حس کنند که با حذف یک مبلغ ناچیز از زندگی خود خدمات اجتماعی به مراتب بهتری را دریافت میکنند و همه این مسائل شدنی است به شرطی که اراده کافی برای چارهاندیشی در دولت هم وجود داشته باشد هر چند در این میان نمیتوان نادیده گرفت که حدود ۲۰ تا ۲۵ میلیون نفر از یارانه بگیران وضعیتی ندارند که یارانهشان قطع شود. این افراد اقشار بسیار ضعیف جامعه ما هستند و اگر یارانه نقدی نداشته باشند در تامین اولیهترین نیازهای خود دچار مشکل خواهند شد.
مردم ایران امروز مردم ضعیفی به حساب نمیآیند، زیرا با توجه به حمایتهایی که در بخشهای مختلف از طرف دولت به جامعه میشود اکثر مردم حداقلهایی را در زندگی خود دارند. به همین خاطر باید بررسی کرد و دید که در چند سال اخیر که نقدینگی بیهدف در جامعه پخش شده، نه تنها جامعه تقویت نشده بلکه با افزایش تورم موجبات تضعیف جامعه فراهم شده است.
باید درآمدهای حاصل از یارانه به سمت بخشهایی برود که عدالت اجتماعی را مهیا کند. در همین زمینه باید مدنظر داشت که اگر دولت تنها یارانه را به تولید بیهدف بدهد مشکلی حل نخواهد شد. دولت باید درآمدهای حاصل از حذف یارانهها را عمدتا در بخش ایجاد اشتغال هزینه کند. این مساله نه تنها منجر به افزایش تولید در جامعه میشود بلکه رضایتمندی عمومی را افزایش میدهد. خانواده چهارنفری که یارانه میگیرد، در ماه تنها ۱۶۰ هزار تومان درآمد خواهد داشت اما اگر یک شغل برای یکی از اعضای این خانواده ایجاد شود، براساس قانون کار، حداقل ۷۱۲ هزار تومان درآمد برای این خانواده میآید و علاوه بر این از مزایایی مانند بیمه هم میتوانند استفاده کنند. در نتیجه با ایجاد اشتغال میتوان رضایتمندی جامعه و تحقق عدالت اجتماعی را افزایش داد و از طرف دیگر در مقابل افزایش افسارگسیخته نقدینگی هم مقابله کرد.
٭ نماینده مجلس
منبع: اعتماد