رشد اقتصادی کشور پس از هشت فصل از زیرصفر خارج شده و عدد ۴.۶ درصدی را در بهار امسال تجربه کرده است اما گویا خیلی ها ناراحتند از این موفقیت بزرگ! البته بخشی از این ناراحتی ها ناشی از آن است که کلا در ایران ابتدا موفقیت را تا آنجا که ممکن است نفی می کنند و اگر ممکن نشد در مرحله بعد مصادره می کنند! در روزهای اخیر نقدهایی بر رشد بهاری اقتصاد ایران شده که نشانگر آن است که منتقد نه از تولید ناخالص داخلی سر در می آورد نه از رشد آن و نه تفاوت رشد فصلی و سالانه و نه معنای مثبت شدن رشد اقتصادی!!
فارغ از این نوع انتقادها که بانک مرکزی به صورت سربسته پاسخ جالبی به برخی از آنها داد انتقادهای برخی جماعت متاثر از ادبیات آن مرد هم جالب بود که گفتند تا اثر این رشد را در سفره خود نبینیم آن را قبول نخواهیم کرد!!! استدلال خطرناکی است و از جانب دانانمایان خطرناکتر؛ چرا که اولا سفره اقتصاد ایران هنوز با همین رشد هم کوچکتر از ابتدای سال ۹۰ است ثانیا اثر رشد در صورت تداوم با تاخیر چندفصلی در سفره خانوار ظاهر می شود.
به عنوان مثال، بهبود رشد پس از جنگ و تداوم آن تا نیمه دهه ۸۰ باعث شد تا خانواده های ایرانی که ۳۹ درصد بودجه خود را به هزینه های ضروری اختصاص می دادند بتوانند در سال ۸۴ با ۲۹ درصد بودجه خود این هزینه ها را پوشش دهند ولی تغییر سیاستها از همان سال باعث شد به تدریج دوباره روند معکوس شود و کار به جایی برسد که پس از هشت سال دوباره در سال ۹۲ مردم مجبور شوند مجددا نزدیک به ۴۰ درصد از بودجه خود را به هزینه های ضروری اختصاص دهند!! راهی که بزرگتر شدن سفره خانوارها را به دنبال دارد همان راهی است که این دولت در آن گام گذاشته است که البته بی عیب و نقص هم نیست و این همان راهی است که در دنیا امتحان خود را پس داده است…..و من الله توفیق!
انتهای پیام