*محمد رضایی
دیروز پس از مدتها وقفه بالاخره خبرنگاران موفق به گفتوگو با وزیر اقتصاد در حاشیه یک مراسم شدند. در این گفتوگو نکاتی مطرح شد که در نوع خود جالب بود.
از صحبتهایی درباره شب آرزوها گرفته تا بیان تمایل دیرین وزیر برای بازگشت به شهر و دیار خود. اما یک نکته به ظاهر طنز هم در این اظهارات وجود داشت؛ از همان نکتههایی که آدم میماند به آن بخندد یا با شنیدنش گریه کند. سیدشمسالدین حسینی گفت که حاضر است برای مهار تورم، آستینش را بالا بزند. او این نکته را پس از آن گفت که خبرنگاران وعده او را به یادش آوردند که گفته بود: حاضرم اگر ماشین هدفمندسازی یارانهها نیاز داشت، کتم را دربیاورم و آن را هل بدهم.
اما به نظر میرسد که دیگر دیر شده جناب وزیر. آن روزهایی که تمام قد از اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها با شیوه مدنظر دولت، و نه قانون مصوب مجلس، دفاع میکردید باید به فکر امروز بودید. حتما تورم ۱۰.۱ درصدی آذرماه سال ۸۹ – زمانی که اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها کلید خورد – را فراموش نکردهاید؛ و حتما میدانید که امروز این نرخ بیش از ۲۰ درصد افزایش یافته و بعید است با درآوردن کت یا بالا زدن آستین که هیچ، حتی با پوشیدن دو بنده و آمدن به میدان نبرد با غول تورم هم بتوانید آن را مهار کنید.
پس بهتر است به جای برخورد احساسی با مشکلی که امروز گریبان معیشت بسیاری از خانوارها را گرفته به فکر راه چارهای اساسی باشید. گرچه برای اجرای برنامههای جدید هم زمان چندانی باقی نمانده است؛ اما میتوان در این روزهای -احتمالا- واپسین، سنگ بنایی جدید را برای بازسازی ساختمان اقتصاد کشور بنا نهاد. آن وقت حتی اگر خواستید به شهر و دیار خودتان هم بازگردید دیگر نگران تحتالشعاع قرار گرفتن اقدامات مثبتتان به واسطه افزایش بیرویه تورم در دوران مسئولیت خود نخواهید بود.
هر زمان هم که شب آرزوها شد دیگر آرزوی بازگشت مجدد به وزارت اقتصاد و جبران اشتباهات گذشته را نخواهید کرد. گرچه پنج سال تکیه بر کرسی وزارت و دریافت سیل انتقادات، تذکرها، هشدارها، اخطارها و حتی یک بار رفتن تا پای استیضاح کافی بود تا از ابرام بر سیاستهای نامطلوب دست بردارید، اما هنوز هم دیر نشده است. پس تا فرصت باقیست دست به کار شوید.
به قول شاعر: گر رهرو اهل نظری بسمالله.
*کارشناس اقتصادی
انتهای پیام