حسن ایدهای*: تیراژ مطبوعات پایین است؛ روزنامه خوان حرفهیی کم داریم؛ نفس رسانهها به شماره افتاده؛ بخش خصوصی حاضر به سرمایهگذاری نیست.» این گزارههای تکراری در دو دهه اخیر بارها درباره رسانهها - بهویژه مطبوعات- شنیده شده که این روزها دامنه آن، به رسانههای محیطی نیز کشیده شده است.ماجرا از چه قرار است؟ اخیرا رسانه ملی بخشنامهیی درباره جذب آگهیهای بازرگانی اعلام کرده است که بند آخر آن به شدت غیرحرفهیی و ضدرسانهیی است؛ بندی که میتوان از آن به شلیک علیه مطبوعات و رسانههای محیطی یاد کرد.در این بخشنامه عینا و با امضای مدیر بازرگانی در بند ۹ چنین آمده است: «به منظور حمایت از صاحبان کالا و خدماتی که فرصت حضور در تبلیغات در سایر رسانهها به جز صدا و سیما(!) تا پایان دیماه نداشتهاند، با حفظ تمامی تخفیفات هر قرارداد، از ۳۰ درصد« اضافه پخش تشویقی رایگان»(!) در بهمنماه بهرهمند خواهند شد.» ناگفته پیداست که این بند به صراحت دارد نوعی دامپینگ انحصاری در بازار تبلیغات علیه رسانههای رقیب ایجاد میکند. به دیگر سخن، اگر مشتری پخش تیزر در دیگر رسانهها حضور نیابد تلویزیون برای بار نخست – به شرط حضور نیافتن در مطبوعات و تبلیغات محیطی- ۳۰ درصد پخش تشویقی رایگان به متقاضی میدهد.این بند به قدری گویاست که به هیچ شرح و تفسیری نیاز ندارد اما پرسش حرفهیی مطبوعات با اقتصاد کمرمقی که دارند، به روشنی این است که «تنها تلویزیون دولتی کشور که هیچ رقیب بخش خصوصی را سالها به خود ندیده، چگونه اجازه مییابد تا رسما و علنا علیه اقتصاد دیگر رسانهها به ویژه مطبوعات آن هم در «سال فرهنگ و اقتصاد» مشتریان را در شرایط اجباری حذف بقیه رسانهها قرار دهد و سپس ۳۰ درصد پخش تشویقی رایگان به مشتریان بدهد؟» تردید نمیتوان داشت که هیچ پاسخ قانعکننده و بهویژه حرفهیی از سوی رسانه صدا و سیما برای دیگر همکاران رسانهیی وجود ندارد؛ الا اینکه بگوییم «روند اقبال مشتریان»، روز به روز چنان نسبت به صدا و سیما افت کرده که این رسانه حاضر است چنین غیرحرفهیی، زدن چوب حراج به فروش باکس آگهیهای بازرگانی خود روا دارد. رسانههای محیطی نیز داستان مشابه دیگری دارند، قیمتهای سرسامآور «اجاره» از یک سو در کنار هزینههای کمرشکن برق و نگهداری- به دلیل اجرای فاز دوم هدفمندی یارانهها- از دیگر سوی هرگز چنین اجازهیی را نباید به رسانه ملی میداد که به جای «رقابت حرفهیی»، رسانههای محیطی را مانند مطبوعات در فشار اقتصادی و بنبست جذب آگهی قرار دهد. سخن آخر اینکه «محبوبیت رسانه ملی از نظر همکاران رسانهیی- چه مطبوعات و چه رسانههای تبلیغات محیطی- نیاز به احیای جدی دارد. راهکار چیز دیگری است، نه شلیک کردن به اقتصاد رسانههای کمرمقی چون مطبوعات یا حراج آگهیهای بازرگانی در تلویزیون به نام تشویق.»
منبع: اعتماد