رشد منفی ۸/۵ درصدی تولید ناخالص داخلی در سال ۹۱ و ۹۲ به معنای رکودی بزرگ در اقتصاد کشور است، این درحالی است که سالهای ۹۲ و ۹۳ در برنامه اقتصادی دولتمردان تدبیر و امید، سالهایی بسیار حساس محسوب میشود تا با استفاده از راهکارهایی اقتصادی کشور را از رکودی سنگین نجات دهند و چرخهای تولید کارخانجات و بنگاههای اقتصادی را به حرکت وادارند.
به گزارش پول پرس، حسین سلاحورزی از کارشناسان اقتصادی و عضو اتاق بازرگانی خرم آباد درگفتوگو با «اعتماد» درپاسخ به این سوال که کدام بخش از اقتصاد میتواند محرک اصلی اقتصاد ایران در بن بست کنونی اقتصادی باشد، گفت: درمعنای کلی و حالت عام توجه به بخش تولید است که میتواند باعث رشد افزایش تولید ناخالص داخلی و رشد اقتصادی کشور شود و اقتصاد کشور را از حالت رکود خارج کند.
به گفته وی، اگر دولت و دولتمردان اقتصادی به دنبال رهایی از بن بست رکود اقتصادی هستند در وهله اول باید سیاستهایی را اتخاذ کنند که منجر به رشد اقتصادی شودکه تولید بهترین میانبر در این عرصه است.
وی افزود: حال اگر پرسیده شود بخش تولید چگونه میتواند موتورهای اقتصادی را به حرکت وادارد، باید بگویم نخستین گام این است که سیستم بانکی کشور اصلاح شود زیرا هماکنون پیچیدگی این سیستم خود به مانعی برای رشد و شکوفایی بخش تولید تبدیل شده است.
سلاحورزی افزود: سیستم بانکی متاسفانه با وجود شعارها، نگاهها و سیاستهایی که توسط دولت تدبیر و امید اعلام شده، منطبق برشرایط حمایت از بخش تولید نیست و کماکان برپاشنه سابق میچرخد و متاسفانه توجهی به مشکلات بخش تولید ندارد.
وی گفت: بارها دیده میشود که سیستم بانکی دراخباری متفاوت خبر از میزان بدهیهای سنگین سیستم بانکی و عدم پرداخت این بدهی از سوی دریافتکنندگان تسهیلات میدهد، در صورتی که در این چند سال اخیر کمتر دیده شده که سیستم بانکی وامهای جدیدی درجهت حمایت از بخش تولید پرداخت کرده باشند.
انتهای پیام