خیلی از کالاهایی که مصرف می‌کنیم، وارداتیه یا وابسته به وارداته. حتی وقتی تولید داخل داریم، مواد اولیه‌‌اش از خارج میاد. واردکننده‌ها با دلار خرید می‌کنن. پس وقتی دلار گرون میشه، همه چی گرون میشه. میشه گفت، دلار نمادِ اعتماد و ترس شده!
تو اقتصاد ناپایدار، مردم دنبال “پناهگاه امن” برای حفظ ارزش پول‌شون می‌گردن. دلار تو ایران دقیقاً همین نقش رو داره.
مردم با خودشون میگن: یه جوری ارزش پول‌مون رو حفظ کنیم و این ترس باعث میشه تقاضای دلار بالا بره و خودش، دوباره قیمت رو بیشتر بالا ببره.
نرخ دلار، سیگنال اقتصادیه
وقتی نرخ دلار بالا میره، مردم میگن خب تورم میشه، قیمت اجناس بالا میره، سرمایه‌گذاری در تولید یا ریال ارزشی نداره و…!
یعنی دلار فقط یه قیمت نیست، یه شاخص انتظارات مردمه.
قیمت دلار، قیمت همه‌چیزو تعیین می‌کنه
وقتی دلار بالا میره: خودروساز میگه هزینه قطعات بالا رفته، فروشنده موبایل میگه واردات گرون شده، مغازه‌دار میگه همه چی از دلار تاثیر گرفته
حتی اگر خودشون کالا رو با دلار نخریدن، افزایش نرخ دلار رو بهانه افزایش قیمت می‌کنن.
بنابراین دلار تو اقتصاد ایران فقط یه پول نیست، یه نشونه‌‌اس. نشونه نااطمینانی، وابستگی و بی‌ثباتی.
برای رهایی از تاثیر دلار، باید ساختار اقتصاد رو مقاوم و تولیدمحور کنیم، نه فقط نرخ رو دستوری پایین نگه داریم.
از طرفی اقتصاد بدون دلار، فقط یه شعار قشنگه!! تا وقتی تولید داخل واقعی نداشته باشیم و وابستگی‌مون به واردات و دلار بالاست، نمی‌تونیم از تأثیر دلار فرار کنیم. برای همین، تغییرات قیمتش همیشه تو خط اول خبرهاست.