به گزارش اخبارپول به نقل از بنکر، اما اخیرا برخی بانکها به واگذاری سهام خود در این شرکتها تحت عنوان دوری از “بنگاه داری “اقدام کرده اند. به نظر میرسد این امر دارای برخی از معایب بوده که در ادامه بدان اشاره خواهیم کرد.
در حال حاضر بسیاری از صندوقهای با درآمد ثابت شرکتهای تامین سرمایه، زیرمجموعه بانکها هستند و عمده پرتفوی آنها به سپرده های بانکی اختصاص دارد. در این صورت نرخ های سود بانکی باز هم تحت کنترل “بازار پولی” است. اما کسب اختیار توسط صندوق های تامین سرمایه جهت جذب سپرده و قدرت نرخگذاری، ممکن است تجربه تلخ “بانکداری خودروسازان” را تکرار کند.
همچنین در صورت تحقق کاهش سهم سپرده بانکی و وجه نقد صندوقها از ۶۵ درصد فعلی به ۵۰ درصد (طبق مصوبه سازمان بورس) طبیعتا باید شاهد کاهش جذابیت صندوقهای مذکور بوده و دیگر جذب سپرده از طریق این نهادهای مالی بجز ارائه نرخ سود بالاتر سپرده به صرفه نخواهد بود. زیرا فرصتهای دیگر سرمایه گذاری در سال آتی ریسک بالاتری دارد.
به نظر میرسد حفظ “هدفمند” شرکتهای تامین سرمایه در زیرمجموعه بانکها و اجتناب بر آنها برای کاهش یکباره حجم سپرده های بانکی در سال ۱۳۹۸ اجتناب ناپذیر به نظر برسد.
نزدیک به ۸ درصد سپردههای بانکی در صندوقهای سرمایه گذاری قرار دارد.
