این نمره قطعا میتواند بر وضعیت ایران و همچنین سرمایهگذاری در کشور تاثیرات خوبی داشته باشد. زیرا از یک طرف بر شرکتهایی که نیاز به سرمایهگذاری خارجی دارند، اثر میگذارد و از طرف دیگر بانکها برای فعالیتهای اقتصادی و مالی به کشور میآیند. بهبیان دیگر ریسک سرمایهگذاری دو تاثیر دارد؛ تاثیر اول در فاینانس بیمهها خواهد بود. برای مراودات مالی با کشورها نیازمند شرکتهایی هستیم که نقل و انتقال مالی را بیمه کنند. بهدلیل شرایط سیاسی کشور، عملا شرکتها برای بیمه فاینانسها متقاضی نمیشدند زیرا علاوه بر تنش سیاسی، ریسک مالی این کار برایشان بالا بود و عملا برای این کار وارد عمل نمیشدند.
تاثیر دوم ارتقای رتبه، پایین آمدن هزینههای روانی است. ریسک، نا اطمینانی ایجاد میکند و به نوعی سرمایهگذاران را فراری میدهد. ارتقای رتبه ایران، از بار روانی نااطمینانیها میکاهد و افق سرمایهگذاری را روشنتر میکند. این نشان میدهد که دنیا در حال تغییر و تحول است و صحبتها و تنشهایی که علیه کشور ایجاد میشود مخصوصا رفتارهای رییسجمهور آمریکا، تاثیری در این رتبهبندی نگذاشته است. البته در کنار تمام مزیتهایی که برای ارتقای رتبه ایران بر شمردم، کماکان مشکلات مالی وجود دارد. تحریمها مخصوصا در حوزه بانکی همچنان وجود دارد و تعامل مالی با سختی صورت میگیرد.
عددی که برای ریسک اعتباری کشور منتشر شد، درواقع برآیند مسائل مختلف است و نمیتوان صرفا با توجه به عدد پنج این شاخص، امید به حل مشکلات در زمان کوتاه داشت. کشور زمانی دچار معضلات و بحرانهای ناشی از تحریم بود و زمان میبرد این مسائل حل شود. قسمتی از بازشدن گره، به دست خودمان است. باید سرعت عمل موثری داشت تا بتوان سرمایهگذاری بیشتری را جذب کرد.
برای این کار باید قوانین مالی را شفافتر کنیم و محیط مناسبی برای کسبوکارها فراهم کنیم.رتبه کسبوکار در ارتقای ریسک اعتباری بسیار موثر است و میتواند قدری از نگرانی سرمایهداران بهویژه خارجیها را از سرمایهگذاری در کشورکاهش دهد. ارتقای رتبه ریسک اعتباری در کشور به خودی خود موثر واقع نمیشود مگر زمانی که ما هم در جهت کاهش ریسک گام برداریم.
منبع: وقایع اتفاقیه