سابقه نخستین بحران های مربوط به بازار سهام به قرن هجدهم و سال هایی مانند ۱۷۲۰ و ۱۷۹۲ باز می گردد اما این بحران ها تنها به مرزهای یک کشور محدود ماندند و از آن فراتر نرفتند اما از زمانی که سرمایه گذاران یک کشور شروع به خرید سهام شرکت های دیگر کشورها کردند و روابط بازارهای مالی بین کشورها تقویت شد، بحران های مالی در بازار سهام یک کشور نیز این ظرفیت را یافتند که به بحران هایی جهانی تبدیل شوند. نخستین بحرانی که می توان از آن به عنوان بحران مالی جهانی یاد کرد به سال ۱۸۵۷ باز می گردد. در نیمه نخست قرن نوزدهم میلادی، بحران های مالی به بخشی از فعالیت بازارهای مالی تبدیل شده بودند به طوری که به نوشته هفته نامه اکونومیست، بازار مالی انگلستان از قانون یک بحران در هر دهه پیروی می کرد چرا که در سال های ۱۸۲۵، ۱۸۳۷ و ۱۸۴۷ بازار مالی انگلستان با افت های قابل توجه مواجه شده بود. اما همان زمان نیز بسیاری نسبت به اینکه بحران بعدی می تواند کاملا متفاوت باشد هشدار می دادند.
برای مثال هفته نامه در سال ۱۸۵۷ نوشته بود: “بحران مالی بعدی می تواند بحرانی به مراتب شدیدتر و گسترده تر از بحران هایی باشد که تاکنون مشاهده شده است.” در دهه ۱۸۵۰، اقتصاد بریتانیا در ظاهر عملکرد خوبی داشت اما در واقع ریشه های بحران مالی از همان زمان شکل گرفت چرا که آمریکا به عنوان یکی از شرکای تجاری بریتانیا با کسری توازن تجاری ۲۵ میلیون دلار مواجه بود. در آن زمان آمریکا بیش از آنکه کالا صادر کند، از شرکای خارجی کالا خریداری می کرد و بریتانیایی ها هم در مقابل در بازار سهام آمریکا سرمایه گذاری می کردند، مشابه همان رویه ای که چین اکنون در پیش گرفته است. در اواسط دهه ۱۸۵۰، ارزش سهام و اوراق قرضه آمریکایی که در اختیار بریتانیایی بود به ۸۰ میلیون دلار می رسید. بخش قابل توجهی از سرمایه گذاری بریتانیا در آمریکا راهی شرکت های فعال در صنعت حمل و نقل ریلی بود چرا که به نظر می رسید آینده روشنی در انتظار این شرکت ها باشد اما ارزش سهام این شرکت ها در سال ۱۸۵۷ به شدت کاهش یافت و همین واقعه در نهایت به بحرانی شدیدتر در بازارهای مالی جهان منجر شد.
بحران سقوط شرکت های فعال در حمل و نقل ریلی در آمریکا خیلی زود به شهرهای بریتانیا سرایت کرد. ابتدا بازارهای سهام در گلاسکو و لیورپول با بحران مواجه شدند و در مدتی کوتاه بحران در سطح جهان گسترش یافت به طوری که بازارهای مالی از نیویورک گرفته تا لندن و گلاسکو با سقوط مواجه شدند. سرمایه گذاران وحشت زده برای فروش سهام خود هجوم آوردند و کار به جایی رسید که ارتش بریتانیا برای آرام کردن جمعیت وحشت زده وارد عمل شد. البته بانک مرکزی بریتانیا در نهایت توانست بحران به وجود آمده را کنترل کند و پس از آن تا پنجاه سال بازارهای مالی جهان توسعه یافته دوران نسبتا آرامی را سپری کردند. بحران سال ۱۸۵۷ تنها یکی از بیش از ده بحرانی است که تاکنون در بازارهای مالی مهم جهان رخ داده اند اما از آنجا که این بحران، نخستین بحران مالی جهانی محسوب می شود نقطه عطفی را تاریخ مالی جهان به حساب می آید.
منبع: خبرآنلاین
  |
 |
 |
 |
 |
