دکتر حسین امامی*: این شیوه و روشی که دولت برای انصراف داوطلبانه مردم بکار بست شیوه صحیحی نبود. دولت از تبلیغات استفاده کرد در حالی که از روابط عمومی غافل شده بود و نتیجه این شد که تلفنهای همراه و رسانه های اجتماعی پر شد از جوکهایی که در تخریب دولت دست به دست می چرخید.
تبلیغات بدین معنی که طراحان این ایده فکر می کردند با زیرنویس و جملاتی در سریالها به صورت مستقیم به راحتی می تواند مردم را راضی کنند که انصراف بدهند. غافل از اینکه در عصر اینترنت و رسانه های تعاملی، مردم هم می توانند آن را به راحتی به چالش بکشند.
ولی اگر از شیوه روابط عمومی بهره می برد از بحث اقناع فراتر می رفت و تعامل بیشتری میان دولت و مردم شکل می گرفت. یعنی دولت ابتدا از خودش شروع می کرد و حداقل مدیران دولتی را از گرفتن یارانه منع می کرد. بعد با نهادها و قوای دیگر لابی می کرد نمایندگان مجلس، ائمه جمعه و… که از دریافت یارانه خودداری کنند. اینگونه مردم اعتماد بیشتری پیدا می کردند. نه از یک رسانه ای که مورد اعتماد مردم نیست مرتب تبلیغات خاکستری* پخش شود. اینجاست که تفاوت کار تبلیغات و روابط عمومی مشخص می شود.
* تبلیغات خاکستری شامل تبلیغاتی می شود که بخشی از آن حقیقت است و بخشی دیگر از آن غلو می باشد و صرفا برای جلب بیشتر نظر مخاطب و جوسازی هرچه بیشتر اجرا می گردد.
انتهای پیام
  |
 |
 |
 |
 |
