از روزی که لایحه بودجه سال ۹۷ کشور توسط ریاست‌جمهوری برای بررسی به مجلس تقدیم شد؛ موضع گیری های فراوانی پیرامون آن انجام گرفته و متاسفانه کمتر توسط اقتصاددانان و مدیران اجرایی نقد یا تحلیلی پیرامون بودجه عرضه شده است.
علی اکرمی: از روزی که لایحه بودجه سال ۹۷ کشور توسط ریاست‌جمهوری برای بررسی به مجلس تقدیم شد؛ موضع گیری های فراوانی پیرامون آن انجام گرفته و متاسفانه کمتر توسط اقتصاددانان و مدیران اجرایی نقد یا تحلیلی پیرامون بودجه عرضه شده است و غالب نقدهای پخش شده شخصی و احساسی است.
حسب برداشت شخصی ام سه ویژگی مهمی که در شبکه های اجتماعی مورد نقد قرار گرفته را در بودجه امسال مثبت و قابل دفاع می بینم:
تغییر سرفصل بودجه نهادها و موسسات خاص تبلیغی و…
یکسال پیش در جلسه ای به دعوت آقای احمد توکلی، نماینده سابق مجلس و اقتصاددان، پرسیدم آیا شما در زمانی که در کمیسیون تلفیق مجلس فعالیت داشتید؛ در مورد مصارف بودجه ای موسسات ذیل جدول ۱۷ اطلاعات و یا گزارشی دارید؟ آیا می دانید فلان موسسه ادبی با بودجه میلیاردی دریافتی از دولت چند بیت شعر تولید می کند و موسسه فرهنگی دیگر با ده ها میلیارد بودچه چند فیلم؟ آیا برآوردی دارید که هرکدام از موسسات مذهبی و آموزشی طلاب با بودجه دریافتی چند روحانی را آموزش خواهند داد؟
جواب رئیس هیات مدیره “دیدبان شفافیت و عدالت” به این سوال منفی بود و توجیهشان هم این بود که هرکدام از این موسسات به یکی از بزرگان وابسته اند و مجلس تمایلی به ورود و چالش با آنان را ندارد.
اما بودجه نویسی امسال با نظارت محور کردن این موسسات امکان نقد و بررسی آن را برای تمام شهروندان تسهیل کرده است.
عوارض خروج از کشور
در سرفصل مربوط به افزایش عوارض خروجی از کشور که این روزها سوژه انتقاد سلبریتی ها نیز شده؛ مقایسه های متعددی میان عوارض خروج از کشورهای اروپایی با ایران صورت گرفت که متاسفانه ناقص و یکطرفه بود.
شاید عوارض خروجی در بسیاری از کشورها نسبت به ایران کمتر باشد؛ اما یقینا ورود بار و کالا همراه مسافر نیز در تمام این کشورها از ایران بسیار کمتر است.
عادت دیرینه ایرانی ها به خرید سوغاتی از سفر باعث شده تا هرکدام از ۹ میلیون مسافری که در سال به خارج از کشور سفر می کنند؛ در بازگشت مقادیر زیادی سوغاتی بدون پرداخت حتی یک ریال عوارض وارد کشور کنند.
در واقع، دولت با افزایش عوارض خروجی عملا حقوق گمرکی را به صورت علی الراس از مسافران اخذ می نماید و از این منظر، افزایش آن منطقی به نظر می رسد.
فاصله از بودجه نفتی
بودجه سال ۹۷ یک گام از بودجه نفتی به سمت بودجه مالیاتی پیش رفته است.
افزایش دریافت عوارض و مالیات ها شاید در نگاه عوامانه تلخ تر باشد؛ اما یقینا از نفت فروشی به توسعه و دموکراسی نزدیک تر است.
حکومت های نفت فروش به ازای هر دلار درآمد نفتی یک گام از دموکراسی فاصله می گیرند و در مقابل هرچه درآمدهای دولت بیشتر به مالیات و عوارض دریافتی متکی شود؛ خواسته و ناخواسته به پاسخگویی و مردم محوری نزدیکتر خواهد شد.
منبع: راهبرد
  |
 |
 |
 |
 |
